Beste Jim,
Elke dag word ik wel geconfronteerd met gedachten over mijn toekomst
Nu las ik op het internet iets over ‘herstel’. Ik las dat ‘herstel’ zoals ik altijd heb gehoopt niet bestaat, en dat het een term is voor leren omgaan met de aandoening met behulp van een professionele omgeving.
Ondanks dat de medicatie bij mij word afgebouwd word ik pessimistisch, ondanks dat het mij hoop geeft ooit zonder te kunnen
Dit jaar kan ik een academisch diploma halen, en er is reëel perspectief om daarna te gaan werken.
Maar ik vraag me af wat ik nog waard ben doordat ik in het psychiatrisch circuit zit
Ik zou zo graag weer een normaal leven willen hebben, zonder de noodzaak van psychiatrische hulpverlening
Is mijn pessimisme terecht, of obsoleet uit een andere tijd?
Ik ben bang voor stigma! Zelf denk ik dat ik geen ‘verwoestende hersenziekte’ heb, maar dat ik een jonge man ben die de bestaande samenleving foutief heeft geïnterpreteerd
Antwoord
Dank voor je vraag!
Allereerst: Het is heel normaal om onzeker, angstig en somber gestemd te zijn als je uit een psychose bent gekomen – het is de fase van de worsteling.
Je moet je weg vinden met de medicatie: hoeveel nemen, afbouwen of niet, stoppen of niet? De uitkomst is niet 100% zeker, het is een experiment, maar je wil controle nemen over je behandeling en dingen uitproberen. En zo hoort het, heel goed dat je het doet! De meeste mensen die met hun medicatie experimenteren zijn achteraf tevreden dat ze het gedaan hebben, ongedacht de afloop.
En je worstelt met het stigma en onbegrip rond psychose. Dit is dan ook heel moeilijk – we hebben er de verkeerde taal rond ontwikkeld (breinziekte, chronisch, niet herstellen) en sturen mensen met een pessimistische boodschap de wereld in. Wat goed dat je hier weerbaarheid tegen probeert te ontwikkelen. en terecht, want het breinziekteverhaal is niet waar.
Je bent kortom bezig met empowerment en weerbaarheid ontwikkelen en het is vallen en opstaan – maar je doet het hartstikke goed! Pluim!
Herstel gaat inderdaad over herstel van perspectief en dat is precies wat er nu gebeurt. Het pad naar herstel is hobbelig en onzeker, maar het lukt uiteindelijk wel, ook bij jou.
Praat vooral met ervaringsdeskundigen, zij kunnen je het beste helpen in dit stadium. Ook een WRAP cursus of herstelwerkgroep kan het verschil maken als je pessimistisch bent.
Dus je pessimisme is niet terecht, nee.
PsychoseNet steunt je.
Groet en sterkte, Jim
Deze vraag is gesteld door een man in de leeftijdscategorie 20-35
Beantwoord door: Jim van Os op 21 februari 2020
