Het herstel van mijn zoon lijkt stil te staan, wat adviseert u?

Antwoord

Beste M.,

Het medische herstel is wat anders dan het herstel van perspectief.

Hoewel de ggz je medisch gezien als ‘behandeld’ en ‘stabiel’ kan beschouwen kun je, in het kader van het concept van ‘herstel’, nog maar in het begin van het proces van herstel zijn in de zin van herstel van perspectief. Dit is niet zoals het hoort want medisch herstel (symptoomreductie) is ondergeschikt aan herstel van perspectief (de ervaring van een zinvol leven hebben ondanks, of soms zelfs dankzij, je gevoeligheid). Ik schat dat hij zich bevindt in de fase die ‘de worsteling‘ wordt genoemd.

Herstel kun je beschouwen als het proces van jezelf opnieuw uitvinden, en het verhaal leren vertellen over wie je bent in relatie tot je gevoeligheid en hoe die gevoeligheid zich verhoudt tot je levensgeschiedenis, je doelen en wat je belangrijk vindt in het leven. Het is ook leren dat je meer bent dan je psychiatrische diagnose en hoe je weerbaar kunt worden ten opzichte van het stigma van ‘gelabelde psychiatrische patiënt’. Dit proces lijkt nog niet echt van de grond te zijn gekomen en de vraag is hoe hij in contact gaat komen met de ‘parallelle ggz’ waar het proces van herstel kan worden versterkt. Dit kan bijvoorbeeld zijn een WRAP-werkgroep of herstelwerkgroep in een herstelacademie of bij een herstelcoach. Deze ‘parallelle ggz’ wordt veelal gerund door ervaringsdeskundigen bij de gemeente (Wmo) en is niet gestoeld op diagnosen en medicatie. Het gaat over jezelf hervinden als mens en wat je gaat doen.

Dus het gaat om de mensen vinden (vaak ervaringsdeskundigen) die hem gaan verleiden om stappen te ondernemen (en wellicht medicatie te reduceren om dat mogelijk te maken) richting herstel….Vaak kun je via de Wmo (Wet maatschappelijke ondersteuning) bij een herstelcoach komen met enig zoeken – als er geen functionerende herstelacademie is in de woonplaats…

Hope this helps,

Jim