Ongeveer 9 jaar geleden ben ik op aandragen van een psychiater begonnen met venlafaxine retard (112,5 mg/dag) als medicijn tegen depressie en angst- en paniekaanvallen. Naast venlafaxine ben ik ook oxazepam gaan gebruiken wanneer een angst-, paniekaanval door de venlafaxine heen brak. Na verloop van tijd ben ik gaan twijfelen aan nut en noodzaak van de venlafaxine, omdat ik toch geregeld angst- en paniekaanvallen had. Daarom afgebouwd naar 75 mg per dag. Dat ging prima. Na weer een periode afgebouwd naar 37,5 mg per dag. Ook dat ging goed. De volgende stap, u raadt het al, van 37,5 mg per dag naar 0 was een drama. Helaas weer terug naar 37,5 mg per dag. Dat gaf voldoende rust.
De huisarts gaf aan dat ik het middel wel mijn hele verdere leven zou moeten slikken. Daar werd ik niet blij van. Nam daar ook geen genoegen mee. Dus ik ben weer af gaan bouwen, nu geleidelijk. Korrels tellen. Dat verliep goed. Om de zoveel weken korrels minder. Op een gegeven moment van 20 naar 15 korrels, maar toen ging het weer erg mis. Paniekaanvallen, denken dood te gaan, huilbuien. Dus weer terug naar 20 korrels. Dat loste gelukkig de problemen op. Enige weken 20 korrels aangehouden, maar toch weer begonnen met afbouwen in een tempo van 1 korrel per 5 dagen minder.
Nu ben ik op 6 korrels aangekomen, maar voel ik continue op de achtergrond (soms ook op de voorgrond) angst, huilbuien en paniek. 6 korrels staat voor ongeveer 1,5 mg, daar waar ik begonnen ben met 112,5 mg. Mijn vraag is, moet ik nu nog langzamer gaan afbouwen of wat moet ik anders doen? Ik ben ten einde raad. Ik schrik ’s nachts wakker met het gevoel te verdrinken / te stikken. Vreselijk gevoel. Ik wil ook geen oxazepam meer nemen. Wat kan ik doen?
