Hallo,
Ik ben al bijna een jaar ernstig depressief en loop al lange tijd met suïcidale gedachten. Ik heb dit in het verleden ook gehad. Ik heb in mijn jeugd veel meegemaakt en daardoor heb ik een extreem laag zelfbeeld.
Van 2008 tot 2013 ben ik ook ernstig depressief geweest en heb ik meerdere zelfmoordpogingen gedaan. In 2013 ben ik eruit gekomen. Ik hoorde toen ik in het ziekenhuis lag mijn moeder huilen. Toen nam ik me voor om haar deze pijn nooit meer aan te doen. Ik kwam toen bij een psycholoog en hij hielp mij heel goed met EMDR.
Vorig jaar kwam die depressie keihard terug en ook de zelfmoordgedachten. Maar omdat ik mijn moeder geen pijn en verdriet meer wil doen hou ik alles voor me. Ik heb wel geprobeerd hulp te zoeken maar tot op heden heb ik dat nog niet.
Nu had ik laatst hele erge ruzie met mijn moeder. Ze zei dat ik zowel mijn eigen leven als haar leven verknal. En nu weet ik niet hoe ik nog moet vechten. Want mijn moeder is alles voor me.
Wat kan ik doen om te voorkomen dat het nogmaals misgaat?
Heeft u tips voor mij?
Alvast bedankt.
Antwoord
Beste A.,
Dat is een pijnlijk dilemma. Suïcidale gedachten gaan meestal niet over ‘ik wil dood’ maar over ‘ik wil rust en van mijn nare gevoelens en gedachten af’. Dit is zeker het geval als ze je aanvliegen in het kader van een terugkerende depressie.
Dat je dit eerder al eens hebt doorgemaakt, en dus hebt ervaren dat het behandelbaar en voorbijgaand is, kan ook nu een perspectief bieden. Depressie en suïcidaliteit worden vaak niet goed begrepen, en zijn ook best moeilijk uit te leggen aan iemand die dat niet zelf ervaren heeft. En toch is zwijgen erover niet goed, want het maakt je erg eenzaam. Het gaat er ook om hoe je erover praat: ‘ik voel me erg somber en weet soms niet hoe ik met het leven verder moet’ klinkt ook voor de ander hanteerbaarder dan ‘ik wil dood!’ of ‘ik ga er een eind aan maken’.
Kennelijk is je moeder voor dit thema niet de beste gesprekspartner en moet je met iemand praten die op wat meer afstand is. Kennelijk is hulp nog niet beschikbaar, maar heeft je huisarts misschien een praktijkondersteuner (POH-GGZ) met wie je eens van gedachten kan wisselen?
Heb je al eens met de hulplijn 113 gebeld? Die mensen zijn echt goed in dit werk.
Kortom: blijf in gesprek, en hou vol!
Vriendelijke groet,
Ralph Kupka
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 35-50
Beantwoord door: Ralph Kupka op 5 januari 2023
