Goede morgen,
Mijn zoon is 27 jaar oud. Ongeveer vanaf z’n 18de begon het steeds slechter te gaan. Hij heeft HAVO afgemaakt, maar het studeren is niet van de grond gekomen. Tot vier keer toe is hij aan een studie begonnen, maar na 3 tot 6 maanden is dit altijd gestrand. Mijn idee is dat het stoppen veroorzaakt wordt doordat hij vaak erg depressief wordt, overdag slapen, rond 18:00 opstaan, in z’n eentje gitaar spelen, gamen, rond 05:00 naar bed. Hij rookt vaak wiet.
Hij wou hierover nooit echt praten. Hij gaf altijd aan dat het echt zijn keuze is en dat als hij zou willen, hij wel een normaal leven zou gaan oppakken. Hulp zoeken wil hij niet, ook wil die geen uitkering aanvragen. Hij werkt als bezorger in de horeca, maar dat is max 15 uur in de week. Voor de rest doet hij niets behalve (in goede periodes) fietsen of gitaar spelen.
Ongeveer 5 jaar geleden heb ik hem zwaar onder druk gezet om op gesprek te gaan bij een psycholoog. Na twee keer is hij gestopt. De psycholoog vond dat hij manisch depressief is en dat hij hulp hard nodig heeft.
Het probleem blijft dat hij nu geen onafhankelijk leven kan leiden en hij geeft zelf ook aan dat hij niet gelukkig is met zijn toestand. Nog steeds vermijdt hij “dochters”.
Mijn vraag is, wat kan ik het beste doen om hem te verleiden om hulp te aanvaarden? Met mij en zijn moeder (wij zijn gescheiden toen hij 15 was) bespreekt hij niet zo veel, hij verschijnt alleen wanneer hij zich beter voelt of in (financiële) problemen is.
Moet ik aan mezelf werken om hem te kunnen helpen? Of weer hem proberen te verleiden met iemand te praten? Zo ja, met wie?
Groet
