Beste Meneer van Os,
Jaren heb ik te kampen gehad met depressies en randpsychose. Maar er was op een gegeven moment een punt waarop het goed met me ging en ik klaar was met de pillen en gesprekken. Mijn psychiater weigerde me te helpen met stoppen.
Ik ben boos geworden en hij heeft me nog een persoonlijkheid stoornis cadeau gegeven omdat ik eigenwijs was en voor herstel/genezing wilde gaan. Maar het stoppen met alles was de juiste beslissing. Ik ben nu al drie jaar depressie vrij. Ik heb een goed en stabiel leven. Ik ben genezen. Toch duikt mijn verleden iedere keer op en behandelt men mij weer als chronisch ziek. Want psychiatrische patiënten zijn chronisch ziek.
Hoe raak ik mijn chronische ziekte kwijt? Ik ben immers genezen en opereert volledig normaal.
Antwoord
Wat een verhaal, en een persoonlijkheidsstoornis er bij cadeau gekregen ook!
We horen helaas van veel mensen dat ze lang zijn behandeld vanuit het dominante perspectief van ‘ziekte’ en ‘sick care’ in plaats vanuit het perspectief van weerbaarheid/zelfredzaamheid en ‘health care’.
Op allerlei mogelijke manieren wordt er dus voortdurend een beeld opgeroepen dat mensen als jij ‘ziek’ en ‘chronisch’ zijn in plaats van dat je een ongelofelijke reis van herstel en weerbaarheidsbevordering hebt gemaakt die als voorbeeld voor ons allen dient. Gewoon geweldig gedaan, wow!
Je raakt het perspectief van ‘chronische ziekte’ dus kwijt door te beseffen dat door de verkeerde benadering in het verleden er nu een verkeerd beeld van ziekte-gezondheid is geïnternaliseerd in je bewustzijn. In plaats daarvan moet je vanaf nu plekken opzoeken waarin je er op wordt gewezen wat voor ongelofelijk herstel je hebt teweeggebracht, en hoe bijzonder dat is.
We maken allemaal herstelprocessen door – en weten allemaal hoe moeilijk het is om je weerbaarheid op peil te krijgen.
Beantwoord door: Jim van Os op 27 november 2017
