Beste Jim,
Hoe verhoog ik mijn weerbaarheid en voorkom ik een derde psychose?
De tweede psychose was afgelopen november. De eerste in 2015. Altijd alle richtlijnen gevolgd tot het moment van de tweede psychose: een heel verhaal van IBS, opname, dwangmedicatie etc.
Momenteel zie ik regelmatig een SPV’er. Mijn signaleringsplan en crisiskaart staan als een huis.
Ik werk inmiddels weer enkele dagen in de week in het onderwijs, draai een gezin, drink geen alcohol en gebruik geen drugs, maar ik voel me nog zó moe. En verdrietig, omdat ik nu na twee psychoses besef dat ik een psychosegevoeligheid heb waarmee ik de rest van mijn leven moet leren dealen.
Veel vragen:
- Kan ik er oud mee worden? Word ik weer wat sneller en energieker in mijn werk?
- Kan ik blijven doen wat ik deed? Houd ik het vol? Kan ik die opleiding nog doen?
- Ik ben vrienden verloren door mijn laatste psychose: moet ik het contact weer met hen zoeken? En waarom zoeken ze geen contact met mij?
Vragen die op mijn vrije dagen de kop opsteken. Dat gepieker. Hoe geef ik dit een plaats…
Kortom: hoe leer ik leven met psychosegevoeligheid en hoe verhoog ik mijn weerbaarheid en mijn draaglast? En hoe lang mag het duren: herstellen van een psychose: een half jaar? Een jaar? Heb je wat richtlijnen…
Antwoord
Dank voor je mail.
Wat ik lees is: je worstelt – en je bent niet de enige. De ‘Worsteling’ is zelfs de naam van de fase van het herstelproces dat ervaringsdeskundigen hebben beschreven.
De richtlijnen kunnen dan ook maar zoveel – die zijn ontleend aan het medisch model van iemand met psychose proberen te ‘fixen’.
Maar nadat de psychose is gaan liggen begint het eigenlijk pas: wat nu, wat betekent dit voor mij, mijn baan, vrienden, relaties, kinderen krijgen, prognose, medicatie, bijwerkingen etc etc etc.
Kortom: medische richtlijnen houden zich niet bezig met de worsteling tijdens het proces van herstel. Herstel is dat je je zelf opnieuw moet uitvinden, een nieuw verhaal moet maken, soms nieuwe doelen moet zoeken en een nieuw perspectief moet ontwikkelen op jezelf, je leven en je omgeving.
Maar hoe doe je dit?
Dit doe je het beste in een herstelacademie, of met een herstelcoach, waar mensen die dit hebben meegemaakt en het herstelproces hebben doorlopen, andere mensen zoals jezelf helpen dit ook te doen.
Vaak gaat dit niet via de GGZ maar via de WMO – kijk bijvoorbeeld in de gemeente voor herstelacademie of herstelcoach.
Een goed adres is Hersteltalent in Zeeland (kan ook telefonisch of met videobellen) – proberen!
Heel veel succes!
Jim
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 36
Beantwoord door: Jim van Os op 29 mei 2019
