Machteld Marcelis is psychiater en hoogleraar Transdiagnostiek in de Psychiatrie, bij de Vakgroep Psychiatrie & Neuropsychologie van de Universiteit Maastricht. Tevens is zij werkzaam bij GGzE.
Tijdens de ziekte van mijn dochter (anorexia) ben ik zelf in een depressie beland met opname.
De ziekte van mijn dochter was erg heftig; ze was agressief, suïcidaal en deed aan zelfbeschadiging. Ook zijn er rechtszittingen geweest.
Met mijn dochter gaat het al ruim een jaar redelijk oké, maar bij mij speelt het nog dagelijks in mijn hoofd en kan ik het moeilijk verwerken allemaal.
Wat kan ik hieraan doen, en hoe verwerk ik dit goed?
Beste,
Je hebt veel heftige dingen meegemaakt zeg. Als je kind hierdoorheen gaat, brengt dit meestal een scala van emoties met zich mee bij naasten of familie. Vaak zijn dat gevoelens van angst, verdriet, machteloosheid, wanhoop, boosheid, schuld et cetera. Indien er onvoldoende ‘uitweg’ is voor deze gevoelens gaat de, vaak langdurige, stress die ermee gepaard gaat ‘in je lichaam zitten’. En soms is dit niet alleen stress, maar ook trauma.
Er is dus niet alleen veel impact voor de persoon die kampt met de eetstoornis, maar evengoed voor gezinsleden. Dus heel begrijpelijk en goed dat je hulp zoekt om dit allemaal te kunnen verwerken. Hoe dat het beste kan, is voor iedereen anders.
Het begint voor veel mensen toch met open erover kunnen vertellen, ervaringen kunnen delen met iemand met een luisterend oor, zonder oordeel. Dat kan een vertrouweling uit je eigen netwerk zijn, of een ander familielid van iemand met een eetstoornis (bijv. via support/zelfhulpgroepen), of iemand van een herstelacademie (geleid door ervaringsdeskundigen en gericht op herstel) of professionele hulpverlening. Zeker als je als gezinslid zelf kampt met psychische problemen zoals depressie, angst of traumatisering is hulp via een psycholoog of psychiater passend.
Qua traumaverwerking: er zijn diverse traumabehandelingen en je kunt het er met een psycholoog of psychiater over hebben wat bij jou past. Het kan bijvoorbeeld gaan om EMDR of andere traumagerichte behandeling, CGT, Interpersoonlijke therapie, medicatie, lichaamsgerichte of diergeleide therapie maar ook om benaderingen zoals meditatie of mindfulness. Blijf ook goed op je zelfzorg en leefstijl letten.
Een situatie zoals deze met je dochter kan lange tijd alle aandacht en energie van je vragen. Als het wat stabieler wordt rondom je dochter, kan je merken dat jouw proces niet af is, of nog moet beginnen. Het is heel goed dat je dat hebt gesignaleerd en dat je daar iets mee doet.
Ik hoop dat je zo verder komt. Veel sterkte!
Hartelijke groet,
Machteld
