Veel gezochte termen

De PsychoseNet Kennisbank

Beantwoord door

Auteur

expert avatar

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.

Ik zoek hulp na een kortdurende psychotische ontregeling, waar kan ik terecht?

Vraag

Hallo Jim,

Ik heb een kortdurende psychotische ontregeling gehad als gevolg van veel stressvolle gebeurtenissen. Ik ben niet opgenomen geweest maar ik heb wel twee weken dagbehandeling gevolgd.

Het crisisteam en de psychiater gaven aan dat als ik goed voor mezelf blijf zorgen dit niet meer hoeft te gebeuren. Tevens zeiden ze dat ik mij voor de zekerheid zou kunnen laten onderzoeken bij een UMC. Nu blijkt dat dit onderzoek nauwelijks wordt vergoed door mijn zorgverzekeraar.

Wel heb ik echt behoefte aan ondersteuning om mijn leven weer op te pakken. Ik ben weer aan het werk en probeer zoveel mogelijk mijn leven te leiden als voorheen.

Het gaat al best goed, al had ik een paar dagen geleden veel last van sombere gevoelens. Ik kan gelukkig tijdelijk terecht bij de praktijkondersteuner van de huisarts, maar zij is niet gespecialiseerd in psychosen.

Ik ben benieuwd wat je in mijn situatie zou aanraden.

Dank je wel alvast voor het meedenken!

Groeten,

I.

Antwoord

Beste I.,

Als ik het zo hoor denk ik dat het volgende waarschijnlijk aan de hand is:

  1. Je bent waarschijnlijk tijdelijk uit de bocht gevlogen in het kader van onderliggende meer dan gemiddelde bipolaire stemmingsgevoeligheid. Deze gevoeligheid uit zich vaak in de vorm van een korte, episodische ontregeling met onder andere psychotische verschijnselen, meestal na een stressvolle gebeurtenis of post-partum.
  2. Op zich is dit niet zo bijzonder, we hebben allemaal wel van een of andere psychische gevoeligheid een meer dan gemiddelde waarde. Dat hoort bij de mens. Waar het om gaat is dit: je moet met je gevoeligheid leren leven. Dat is een – soms pijnlijk en lang – leerproces waarin je te maken krijgt met dingen als acceptatie, balans in je leven, psychische conflicten en kwetsbaarheden oplossen, zorgen voor structuur in je leven, slaap, goeie sociale interactie, geen overmatige stress, geen drugs, niet over de wereld gaan vliegen met als gevolg jetlag, werken aan trauma’s uit het verleden, meditatie/mindfulness, beweging, voeding, etc.
  3. Waar je voor op moet passen is dat het niet teveel wordt gemedicaliseerd. Soms kan de psychiatrie nuttig zijn – maar het meeste weten we gewoon niet – we hebben een paar trucjes en medicijnen, maar in de praktijk moet je vooral zelf je eigen weg vinden.
  4. Het idee dat er verder iets te onderzoeken zou zijn bij een UMC is onzin. Hier op het UMC weten we het net zo min als in de reguliere GGz. Er zijn geen objectieve testen die je in jouw geval zou kunnen doen om helderheid te krijgen.

Je kunt sowieso altijd een second opinion krijgen via de huisarts bij een UMC. Maar doe het niet omdat je denkt dat wij allerlei diagnostische testen of hersenonderzoeken in de kast hebben liggen die iets zouden kunnen bijdragen – zo werkt het niet!

Laat me weten als je nog meer vragen hebt!

Greetz Jim

Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 20-35
Beantwoord door: Jim van Os op 30 maart 2021

Gerelateerd

Meer over

Bipolariteit, manie, hypomanie
Hulp & Herstel

Lees ook