Beste Jim,
Mijn zus heeft sinds een paar jaar de classificatie bipolaire stoornis en wordt begeleid door de specialistische poli. Ik heb het idee dat ze juist door deze specialistische indeling niet de juiste hulp krijgt. Medicatie, monitoring, psycho-educatie… Om therapie heb ik als zus keer op keer zelf moeten vragen. Er komt nooit iets van de poli zelf uit.
Na drie sessies schematherapie heeft helaas weer ontregeling plaatsgevonden. Een manische episode, opname met dwangmedicatie en nu een depressie waarin ze deze week een overdosis lithium genomen heeft. Dat is gelukkig goed afgelopen en ze kan er helder over vertellen.
Ik heb zelf het idee dat er een aantal onderliggende zaken zijn die eigenlijk aangepakt zouden moeten worden: trauma van emotionele verwaarlozing, maar ook kenmerken van ADD, OCD en autisme (ik herken me hier zelf ook in).
Hoe kan ik er nu, als bezorgde zus, het beste voor zorgen dat mijn zus goed onderzocht en behandeld wordt? Ze heeft alle capaciteiten om hier met hulp een weg in te vinden als we niet zo vast zouden zitten aan dat ene hokje, waardoor allerlei wegen afgesloten lijken.
Hoe kan ik door dit ggz-systeem heen breken en wel hulp organiseren?
Ik heb zelf bijvoorbeeld veel gehad aan lichaamsgerichte psychotherapie en EMDR, aan compassie training en yoga. Maar dit lijkt allemaal onbereikbaar in de ggz.
Vriendelijke groet.
