Beste Rik,
Ik ben in mijn leven zes keer psychotisch geweest en ruim tien jaar geleden ben ik voor het laatst manisch geweest. Vaak was er een verband tussen mijn psychose en verliefdheid dan wel relatiebreuk. Ik ken mezelf inmiddels zo goed dat ik niet denk dat ik nog psychotisch zal worden.
Ondertussen werk ik niet meer omdat het voor mij ook in werkrelaties erg moeilijk is om me staande te houden. Ik heb ook zonder werk en relatie veel last van onzekerheid. Na veel therapie heb ik het min of meer opgegeven en verwacht ik geen echte verandering meer.
Nu blijft er een flink zelfstigma over: ik ben de vrouw met het ‘mislukte’ leven. En ook nu blijft het leven aan mij voorbijgaan. Ik voel me alleen, ondanks twee kinderen waar het goed mee gaat, vriendinnen en vrijwilligerswerk. Mijn leven geeft me weinig voldoening.
Hoe zou ik mijn verhaal, de schaamte en alle nare gevoelens eromheen, kunnen loslaten?
Alvast bedankt voor je reactie.
Hartelijke groet,
F.
Antwoord
Hoi F.,
Ik denk dat je je verleden niet zou moeten willen loslaten eerlijk gezegd. Er zijn dingen gebeurd, nare dingen, maar die zeggen iets over wie jij bent geweest. In de war, slachtoffer, of anderszins. Ik denk dat wanneer je terugblikt op die tijd, uitgaande van wie je nu bent, je daar ook veel inzicht aan kan ontlenen.
Waarschijnlijk bedoel je ook iets als ‘hoe kan ik minder last hebben van herinneringen aan die tijd?’. Ik vind het lastig daar iets over te zeggen. Jij moet zelf gaan ontdekken hoe je om kan of wil gaan met je verleden. Dat je denkt ‘wat een waardeloos leven heb ik gehad’, is begrijpelijk, maar het is ook maar een gedachte, een overtuiging omtrent wie jij meent te zijn. Je hebt waarschijnlijk wensen voor de toekomst, die niet overeenkomen met wat er achter je ligt.
Wel, er is nog steeds tijd om te dromen, te hopen, te realiseren. Je hoeft je verleden niet per se los te laten om toch te besluiten dat je je daar niet meer door wil laten leiden.
Kijk vooruit, zie mogelijkheden, volg je hart. Ergens moet je wellicht besluiten dat jouw geluk gaat om wat er vóór je ligt, niet om wat er achter je ligt. Teleurstelling, onzekerheid, minachting naar jezelf misschien wel. Heel naar, maar hoewel het na zoveel jaar nog steeds voor je speelt, zegt het weinig over de toekomst.
Wees eerlijk naar jezelf. En dan niet alleen over wat zogenaamd allemaal mislukt is, maar juist ook de dingen die je allemaal heel goed hebt gedaan zou ik zeggen.
Succes!
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 56
Beantwoord door: Rik Verweijen op 15 juli 2020
