De vader van mijn zoon (14) heeft schizofrenie. Nu heb ik ontdekt dat mijn zoon af en toe blowt. Ik heb hem eerder geïnformeerd over de risico’s.
Ik maak me erg veel zorgen over het feit dat mijn zoon erfelijk belast is.
Dirk Corstens is psychiater en psychotherapeut en heeft veel ervaring met mensen die stemmen horen. Dirk is betrokken bij Peer Supported Open Dialogue Nederland (POD NL), een eerste echte stap richting werken met open dialogue in de praktijk.
De vader van mijn zoon (14) heeft schizofrenie. Nu heb ik ontdekt dat mijn zoon af en toe blowt. Ik heb hem eerder geïnformeerd over de risico’s.
Ik maak me erg veel zorgen over het feit dat mijn zoon erfelijk belast is.
Het is goed dat je je zoon wijst op de risico’s. Ik probeer jonge mensen altijd te verleiden om minder sterk spul te roken, dat wil zeggen een lager gehalte aan THC. Maar dat slaan ze meestal in de wind. Ik ben ook maar een ouwe…. De meeste jongeren zijn geen fijnproevers… In cannabis zitten overigens ook beschermende stoffen (canabidiol).
Er is een relatie tussen de diagnose schizofrenie en cannabis. Het laatste woord is daar overigens nog niet over gezegd. In de praktijk zien we (vooral) jongens die net zo verslaafd aan cannabis zijn als anderen aan sigaretten (de meest verslavende drug…). En bij een aantal van hen veroorzaakt het onmiskenbaar psychotische ontregelingen. En sommige willen wel blowen maar geen medicijnen die de psychose vermindert. Heel vervelend dus.
Overigens worden de meeste jongeren niet psychotisch door cannabis, ook de meeste jongeren niet van wie een van de ouders de diagnose schizofrenie heeft gekregen. Wel mogelijk een verhoogd risico. Aan de diagnose schizofrenie valt wel het een en ander aan af te dingen – we hebben het waarschijnlijk over een variëteit aan aandoeningen, of over mensen die een goeie prognose hebben als je wat extra dingen doet. Angst is een slechte raadgever, wel praten en lezen over de risico’s. Probeer je zoon te laten vertellen wat hij ervaart als hij blowt. En vraag hem of hij het wel eens fout heeft zien gaan. Wat zijn vrienden zeggen over de risico’s. Daar wordt over gepraat. Op mijn veertiende rookte ik bijna dagelijks mee met een joint. Ik merkte er niks van, een beetje slaperig. De meeste om mij heen, ik blowde nooit alleen, kregen lachkicks en dat soort dingen. Heel veel slap geouwehoer. Eén keer echter kreeg ik een kortdurende psychose, ik was enorm angstig. Dat loste zich vanzelf op. Sindsdien was ik terughoudender. Ik heb in de 45 jaar erna nog enkele keren geblowd. Of ik viel in slaap of ik merkte weinig. Maar één jongen uit die tijd was vrij lang ‘paranoia’, zoals dat werd genoemd. Uiteindelijk ook goed terecht gekomen.
Mijn advies: houd contact erover, verbieden kun je doen, maar de meesten gaan dan ondergronds. Proberen aan te zetten tot zelfregulering. Terloops vragen naar ervaringen.