Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Beste meneer Van Os,
Klopt het dat PTSS (ontstaan op jonge leeftijd) de ontwikkeling van het brein kan beïnvloeden? En dat daarmee op volwassen leeftijd symptomen kunnen ontstaan die op schizofrenie lijken? Een psychiater vertelde mij dit. Ik ben in dubio.
Wie zegt mij dat een eventuele behandeling van mijn jeugdtrauma soelaas kan bieden?
Dank voor uw reactie.
Hey A.,
Ja, het klopt dat blootstelling aan trauma op jonge leeftijd de ontwikkeling van het brein kan beïnvloeden, en er is onderzoek dat suggereert dat ernstige en langdurige stress, zoals die ervaren wordt bij posttraumatische stressstoornis (PTSS), enige veranderingen kan veroorzaken in zowel de structuur als de functie van het brein. Deze veranderingen kunnen inderdaad invloed hebben op het gedrag en de mentale gezondheid op latere leeftijd.
Trauma in de kindertijd kan leiden tot subtiele veranderingen in de amygdala (betrokken bij emotieregulatie), de hippocampus (betrokken bij geheugen) en de prefrontale cortex (betrokken bij besluitvorming en zelfregulatie). Dergelijke veranderingen kunnen bijdragen aan een verhoogd risico op het ontwikkelen van verschillende psychische problemen, waaronder PTSS, depressie en psychosegevoeligheid.
Complexe PTSS en andere trauma-gerelateerde stoornissen kunnen soms symptomen vertonen die overlappen met die van psychose, zoals wanen of hallucinaties. Er is dus inderdaad overlap tussen PTSS en psychosegevoeligheid.
Wat betreft de behandeling en of deze soelaas kan bieden: therapie, met name traumagerichte therapieën heeft bij veel mensen bewezen effectief te zijn in het verminderen van PTSS-symptomen en psychosegevoeligheid en het verbeteren van de kwaliteit van leven. Hoewel het niet mogelijk is om garanties te geven over de uitkomst van de behandeling, is er aanzienlijk bewijs dat aantoont dat behandeling voor jeugdtrauma’s significant kan bijdragen aan herstel en welzijn.
Het is begrijpelijk dat je in dubio bent, vooral als eerdere behandelingen niet het gewenste effect hebben gehad. Elke persoon reageert echter anders op behandelingen, en wat in het verleden niet werkte, kan in een andere context of met een andere benadering wel effectief zijn. Een open en eerlijk gesprek met je psychiater of therapeut over je twijfels en zorgen kan helpen bij het vormgeven van een behandeling die het beste aansluit bij jouw individuele behoeften.
Het is moedig om hulp te blijven zoeken en vragen te stellen over de beschikbare opties. De inzichten in de psychiatrie en de beschikbare behandelingen blijven zich ontwikkelen, en er is hoop op verbetering en herstel.
Hope this helps!
Greetz Jim
