Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Maakt de verplichte diagnostiek (voor de verzekering) en het daardoor eigenlijk altijd krijgen van een label/etiket, niet meer kapot (levenslang label) dan de behandeling zelf?
Naast het feit dat een behandeling op zichzelf ook schade/trauma kan aanrichten.
Kan een diagnose ook verjaren of kan de ‘houdbaarheidsdatum’ verstrijken?
Hey K., dank voor je vraag!
Hear hear, je raakt hier een megabelangrijk punt aan waar veel mensen mee worstelen in de ggz. Het is inderdaad zo dat de verplichte diagnostiek, vaak gedicteerd door verzekeringen, ervoor kan zorgen dat je een label opgeplakt krijgt waar je je hele leven aan vastzit. En ja, dat kan behoorlijk wat schade aanrichten, vooral als dat label je gaat definiëren in plaats van dat het je helpt. Mooi dat je dat zo scherp ziet!
Laten we eerlijk zijn, die diagnoses zijn niet meer dan momentopnames. Ze zijn gebaseerd op symptomen die op dat moment zichtbaar zijn, maar het leven en de menselijke geest zijn natuurlijk veel dynamischer. Het zou veel gezonder zijn om die diagnoses te zien als een hulpmiddel, iets tijdelijks, en niet als een levenslang etiket dat aan je blijft kleven. Maar helaas, in de praktijk blijft zo’n diagnose vaak in je dossier zitten, en dat kan je behoorlijk beperken, bijvoorbeeld bij verzekeringen of zelfs gewoon hoe je naar jezelf kijkt.
En of een diagnose kan verjaren? Tja, in de huidige praktijk is dat nog niet echt de norm, maar het zou wel moeten! De realiteit is dat mensen veranderen, groeien, en herstellen. Dus waarom zouden diagnoses dan eeuwig meegaan? Het idee van een ‘houdbaarheidsdatum’ op diagnoses zou fantastisch zijn – stel je voor dat na een bepaalde tijd wordt gekeken of die diagnose nog wel van toepassing is, dat zou mensen veel meer ruimte geven om zichzelf opnieuw uit te vinden zonder dat verleden continu als een donkere wolk boven hun hoofd te hebben hangen.
Over de schade van de behandeling zelf, daar heb je ook een punt. Het is bekend dat sommige behandelingen, als ze niet goed worden toegepast of niet passen bij de persoon, meer kwaad dan goed kunnen doen. Daarom is het belangrijk om kritisch te zijn en altijd op zoek te gaan naar wat echt helpt, en niet zomaar alles te slikken wat er wordt voorgeschreven.
Dus ja, K., je hebt helemaal gelijk dat het hele systeem van diagnostiek en behandeling niet zonder risico’s is en soms meer kwaad dan goed kan doen. Het is belangrijk om jezelf niet te verliezen in die labels en altijd te blijven zoeken naar wat voor jou werkt, zelfs als dat betekent dat je buiten de gebaande paden moet treden.
Hope this helps en kijk vooral bij de informatie hieronder, want er is nog veel meer over te zeggen, kijken en lezen.
Greetz Jim
EMPOWER JEZELF MET BETERE KENNIS DAN DE TRADITIONELE GGZ VIA DEZE LAAGDREMPELIGE BRONNEN:
