Geachte heer ,
Sinds de start van Clozapine en het stoppen met blowen gaat het de afgelopen jaren steeds beter met mijn zoon. Antwoord op mijn vraag of afbouwen van de medicatie verantwoord is krijg ik niet en daarom richt ik me tot u.
De meningen van behandelaars verschillen enorm is mijn ervaring, de een zegt dat stoppen mogelijk is de ander zegt levenslang blijven slikken.
Ik neem aan dat er onderzoek naar is gedaan maar weet niet waar we een goed onderbouwd advies kunnen krijgen.
Ik hoop dat u ons kunt adviseren.
Met vriendelijke groet,
A.
Antwoord
Beste A,
Dank voor je vraag!
De meningen zijn verdeeld omdat we het niet weten.
Er is weliswaar onderzoek gedaan – maar de resultaten daarvan zijn altijd op groepsniveau en hoeven daarom niet te passen op het individu.
Met name in de psychiatrie blijken groepsbevindingen heel moeilijk te vertalen naar het individu. Dus de waarde van evidence-based medicine is beperkt, hoewel zeker niet waardeloos.
Je moet dus leren denken in termen van probabiliteiten en uitzonderingen.
Het beste antwoord is:
Het is een kwestie van trial en error. Van proberen en leren.
Statistisch gezien is de kans groter dat hij stabiel blijft als hij de clozapine blijft slikken. Maar wat in onderzoek als ‘stabiel’ wordt bestempeld gaat vooral over symptomen, niet over herstel van perspectief en leren even met je beperkingen.
Symptomen zijn belangrijk, maar zeker niet alles.
En statistisch gezien is de kans op bijwerkingen, dopamine sensitisatie (zie onze website), bewegingsstoornissen en dergelijke ook groter als hij blijft doorslikken.
Het hangt dus af van:
- Hoe erg was de psychose waar hij van is hersteld? Hoe erg zou het zijn om een recidief psychotische episode te krijgen?
- In hoeverre is de verbetering toe te schrijven aan de clozapine of aan andere factoren?
- Hoe staat het met de psychosegevoeligheid nu? Is die nog actief vlak onder de oppervlakte? Is hij bij het minste geringste weer een beetje psychotisch? Of is er echt een robuuste verbetering?
- Hoe staat het met zijn psychische weerbaarheid? Heeft hij inzicht in zijn psychosegevoeligheid? Heeft hij het geaccepteerd of wil hij het gewoon zo snel mogelijk vergeten in ontkenning? Is er psychotherapie geweest voor eventuele trauma’s of onzekerheden of psychische conflicten?
- Hoe staat het sociaal? Heeft hij doelen waar hij actief aan werkt? Is er een actief sociaal netwerk waar hij op terug kan vallen?
- Is er een goed crisisplan waar iedereen zich aan heeft gecommitteerd, ook huisarts en GGZ?
- Is hij hersteld in de zin van herstel van perspectief? Heeft hij eigen regie gepakt en eigenaarschap van de psychosegevoeligheid?
Al deze factoren spelen mee bij de beslissing om af te bouwen. Niets is zonder risico. De vraag is: is hij er aan toe om het te proberen, onder eigen regie?
Greetz Jim
Beantwoord door: Jim van Os op 23 juli 2018
