Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Mijn dochter heeft een schizo affectieve stoornis type bipolair sinds 2012. Meerdere opnames gehad. Zij is onlangs 4 maanden opgenomen geweest wegens psychoses.
Ze is al jaren zoekende naar een goede therapie. Ook veel bezig geweest met sjamanisme. Nu wil zij een regressietherapie gaan volgen in Drenthe. Wat vindt u van regressietherapie? Ik lees eigenlijk overal dat het juist psychosen kan opwekken.
Beste C,
Het is met regressietherapie als met alle andere behandelopties binnen en buiten de GGZ: het kan zeker nut hebben indien:
1. De therapeut in kwestie een professionele achtergrond heeft (psycholoog, psychiater, geregistreerd psychotherapeut) en ervaring heeft met werken met psychose
2. Je dochter er in gelooft (lijkt het geval te zijn)
3. De therapeut werkt met een duidelijk en plausibel verklaringsmodel en een verandertheorie
4. Je dochter bereid is aan de slag te gaan en samen met de therapeut het werk te doen.
5. Je dochter niet plots andere dingen gaat veranderen, bijvoorbeeld opeens stoppen met medicatie en dergelijke.
6. Je dochter een idee heeft opgebouwd over wat haar weerbaar kan maken bij psychose in de zin van regelmaat, voeding, lichaamsbeweging, slaap, geen drugs, herstelwerkgroepen gedaan, etc.
In het algemeen is er niet 1 zaligmakende therapie die alles geneest – leven met psychosegevoeligheid is ook een zoektocht naar een evenwicht tussen kwetsbaarheid en weerbaarheid, met vallen en opstaan. Regressietherapie kan daar soms onderdeel van zijn.
Groet Jim
