Kunnen hulpverleners niet meer doen dan ze nu doen als ik in een psychose kom?

Antwoord

Beste G.,

Om je vraag te beantwoorden gebruik ik hier iets van mijn eigen ervaring.

Ik heb mijn eigen psychose (en opname met separatie) achteraf ervaren als een periode waarbij ik de regie over mezelf en mijn eigen leven kwijt was. En ook onvoldoende kon aangeven wat ik nodig had, wat me toen hielp. Herken je dit?

Eenmaal uit de psychose ging ik terugdenken en kon ik wel beter benoemen wat mij toen wel en niet had geholpen. Zo heb ik soms in de separeer echt contact gehad met een jonge verpleegkundige over heel gewone dingen zoals onze muzieksmaak en mooie kleding. Dat hielp mij meer in de realiteit te komen en me ook weer een beetje mens te voelen.

Waarom ik dit met je deel is omdat je eenmaal uit psychose vaak heel goed in staat bent om terug te kijken wat je steunde of waardoor je je juist slechter, angstiger, wanhopiger ging voelen. Daaruit kunnen lessen worden getrokken voor eventueel een volgende keer. Maar dan is het wel noodzakelijk dat mensen om je heen, en zeker ook je hulpverleners, goed naar je luisteren en met je meedenken. Want dan kunnen jouw ervaringen mee worden genomen in de behandelafspraken. Dan maak je gebruik van je regie om je hulpverleners en/of naasten te adviseren hoe ze het best met je om kunnen gaan als jij de regie niet meer hebt of veel minder hebt. Dat kan over allerlei zaken gaan, in welke omgeving je dan het best kan zijn, over medicatie, over hoe mensen dan met je omgaan, over welke dingen jij het op dat moment wilt hebben of juist niet, etcetera.

Ben je bekend met de WRAP (wellness recovery action plan)? Dit is een cursus die in veel GGZ-instellingen of herstelwerkplaatsen wordt aangeboden. Je verwerft dan nog meer inzicht in wat jou helpt om je goed te blijven voelen, maar je kan er ook in kwijt wat helpend of juist niet helpend is als je tijdelijk in zwaar weer terechtkomt. Het kan heel waardevol zijn de WRAP toe te voegen aan je zorgplan, zodat ook jouw hulpverleners rekening kunnen houden met wat jij over jezelf hebt geleerd.

Mijn advies is nu toch vooral om met je hulpverleners in gesprek te gaan over je onvrede en vragen. En mocht dat toch voor jouw gevoel niet opleveren wat je hoopt, dan kan je bijvoorbeeld de PVP (patiëntenvertrouwenspersoon) inschakelen of een klacht indienen bij de klachtencommissie van jouw instelling. Dan zal iemand proberen tussen jou en je behandelaren te bemiddelen met als doel dat je je wel gehoord weet.

Ik hoop dat je hiermee verder komt.

Met hartelijke groet,

Clara Koek