Mijn vraag betreft onze zoon inmiddels 30 jr en de laatste 8 jaar in crisis. Onze zoon is gediagnosticeerd met PDD Nos en retardatie. Hij heeft lang beschermd gewoond en heeft daar veel vaardigheden en zelfredzaam opgebouwd. Door taalspraakproblemen en zijn autisme is interactieve communicatie beperkt. Hij kan niet lezen en schrijven, maar kon zich altijd redelijk redden. Had een eigen dagstructuur en was geestelijk en lichamelijk een redelijk evenwichtig persoon. Tot 2010 toen hij in crisis kwam door de vele veranderingen op leef, werk en woongebied.
Hypothese is dat hij is overvraagd en in psychose is geraakt. Wij zelf dat hij een trauma heeft opgelopen en vandaar uit ptts. Er is toen therapeutisch gestart met seroquel, alprozolam, lorezepam. Omdat dit niet effect had en onze zoon steeds meer angst vertoonde en door de rsmen heen brak, hebben zij de dosering alsmaar verhoogd. Hij werd gesloten en de angst em gedragsproblematiek werd alsmaar erger. Vele malen moest hij verhuizen, want hij heeft immers geen woonrecht. In 2014 hebben wij onze zoon naar huis gehaald en geprobeerd de vele medicatie af te bouwen
Er was inmiddels niets meer over van de mens die hij was. Al zijn redzaamheid, vaardigheden en levenskwaliteit was weg en veranderd in 24 uurs afhankelijkheid
Incontinentie was ontstaan en heel langzaam lukte dit met een zorgverlener te verandeten in alleen nog de nacht. De afbouw van medicatie zorgde door ontwenningsverchijnselen en het niet kunnen communiceren tot heftige gedragsproblematiek
In 2017 lukte het ons als ouders niet langer om hem thuis te houden.
Meerdere malen beschadigde hij zichzelf en omgeving. Van 2017 tot heden is hij inmiddels al weer 3 keer verhuisd.
Wij vermoeden dat het niet hebben van een vast integraal team en een vaste plek de situatie alleen maar verergert
Daarnaast wordt er voortdurend gewerkt om gedrag beheersbaar te maken met lorezepam. Het lukt niet om zijn gedrag te stabileren vanwege rebound.
Hij heeft ontzettend last van geluiden, gevoelsleven, zoals aanraken en verzorgen, angst en paniek. Wij zijn ten einde raad en zijn nu wel in gesprek met ver. Inclusie en zorgkantoor. Hoe kunnen wij de nadelige gevolgen van de vele jaren benzodiazepinen voor hem beperken en leefbaar maken?
Hoe kan hij hier zo snel mogelijk van af komen en hoe lang blijven deze ontwenningsverschijnselen aanhouden? Bedankt voor uw aandacht en hoop dat u kunt helpen om de levenssituatie van onze zoon te verbeteren.
