Ik heb last van angsten; het geeft spanningen, buikpijn en ik kan erg aan mezelf twijfelen en onzeker worden. Het beïnvloedt de keuzes die ik maak.
Ik denk dat het een overblijfsel is van psychoses in de periode tussen mijn negentiende en vijfentwintigste jaar. Daarbij speelt er trauma. Van nature ben ik een introvert en verlegen persoon. Ik zie het als mijn taak om moedig te zijn en me er niet door te laten beheersen. Ik doe al jarenlang vrijwilligerswerk en beweeg veel.
Is er meer mogelijk om bijvoorbeeld de onderliggende oorzaak aan te pakken, of is het juist beter om de angst er te laten zijn?
Antwoord
Beste M.,
Op de eerste plaats mijn respect voor uw doorzettingsvermogen want dat spreekt uit wat u schrijft: vrijwilligerswerk en veel bewegen. Het is sowieso goed dat u zich niet helemaal laat regeren door uw angsten en zelftwijfel.
U benoemt meerdere factoren die een rol kunnen hebben gespeeld bij de klachten die u ervaart zoals eerder psychoses en meegemaakt trauma. Het kan geen kwaad om nog eens met een hulpverlener goed in kaart te brengen waar uw angsten over gaan en in hoeverre ze uw leven en persoonlijke doelen in de weg staan. En ook samen een idee te vormen of eerdere ervaringen in uw leven
ook nu nog invloed hebben op uw klachten, uw zelfbeeld en de keuzes die u maakt. Het is namelijk nooit te laat om traumatische ervaringen of andere angsten te behandelen en/of aan uw zelfbeeld te werken. Daar zijn goede behandelingen voor. Ik weet natuurlijk niet wat u eventueel al aan behandeling heeft gehad en wat wel of niet hielp.
Een andere route zou kunnen zijn werken aan uw persoonlijk herstel, samen met anderen via een herstelwerkplaats of zelfregiecentrum. Bij herstel gaat het niet (alleen) om klachtenvrij worden, maar om het bereiken van meer weerbaarheid en kwaliteit van leven wat natuurlijk voor iedereen weer anders is. En het gaat erom dat je je anders leert te verhouden tot je klachten. Zoals je zelf ook schrijft: “de angst er te laten zijn”. Dat kan inderdaad ook leiden tot verbetering, meer om de klachten heen leven en er niet meer dagelijks mee te vechten.
Ik heb geen pasklaar antwoord voor u, maar ik denk dat u zelf uw route het best kan bepalen en ik geloof ook dat u al veel heeft bereikt. Ik hoop dat u hier iets aan heeft.
Met vriendelijke groet,
Clara Koek
Beantwoord door: Clara Koek op 10 december 2024
