Beste Ralph,
Tussen 2013 en 2020 ben ik meerdere keren gedwongen opgenomen geweest met een manie. Ik ben begin 50 en in 2013 kreeg ik mijn diagnose.
Het lukt me maar niet de diagnose te accepteren en het lijkt alsof de laatste opname me letterlijk geknakt heeft. De rek is eruit, ik voel me geen volwaardig mens meer, ik voel me beschaamd en schuldig (mijn manie is dysfoor) en ik heb geen idee hoe ik verder moet.
Voorafgaand aan de diagnose was ik al heel vaak depressief, de manie-component erbij overtreft mijn draagkracht. Ik gebruik medicatie, Depakine en Prozac, en praat tweewekelijks met een verpleegkundig specialist. Werken lukt niet, ik wil alleen maar wegkruipen. Op het moment dat ik actief word, blijkt het weer de voorbode van een manie.
Hoe vind ik weer moed?
Vriendelijke groet.
