Mijn vrouw gebruikte op advies van de huisarts de afgelopen 2,5 jaar dagelijks 75mg Sertraline dat werd voorgeschreven voor een gegeneraliseerde angststoornis. Dit middel heeft onvoldoende gewerkt, de angst en paniek is nooit helemaal verdwenen en de bijwerkingen waren vanaf het begin zeer heftig, vooral fysiek. Tijdens de opbouwfase en tot ruim een jaar geleden kreeg ze daarvoor extra benzodiazepines voorgeschreven (Lorazepam, tot 4 mg per dag). Een jaar geleden heeft ze op eigen kracht de Lorazepam afgebouwd, maar daardoor werden de bijwerkingen van Sertraline weer zo heftig dat ze op advies van de Crisisdienst – onder protest – weer begonnen is met Lorazepam (max. 3 mg/dag). Inmiddels gebruikt ze nog maar 1,5 mg Lorazepam per dag, afgebouwd m.b.v. tapering. Omdat daardoor de Sertraline bijwerkingen wéér toenamen, hebben we op eigen initiatief, maar in overleg met de behandelaar besloten om de Sertraline in 2 stappen van een maand af te bouwen, van 75 naar 25 en van 25 naar 0 mg. Inmiddels is dat gelukt, maar wat een lijdensweg, zelfs met tapering! De behandelaar is er eerlijk over geweest dat bij zijn club de ervaring en kennis ontbreekt om dit proces te begeleiden, maar wij weten inmiddels dat dat ook bij een paar andere instanties en behandelaars zo is. SSRI’s zijn immers niet verslavend, dus daar kom je makkelijk weer vanaf…
Ze is nu een paar dagen volledig van de Sertraline af. Er is echter nog weinig verbeterd, de onttrekkingsverschijnselen zijn nog steeds fors en het lijkt voor haar gevoel eerder slechter dan beter te gaan. Ze heeft zo’n beetje alle verschijnselen die in het jullie bekende Consensusdocument opgesomd worden en maakt zich daarnaast ook ernstig zorgen “dat het nooit meer goedkomt”. Daarbij speelt ook het eerder geschetste probleem, nl. dat meerdere professionals aangeven dat het verloop per persoon zo verschillend en onvoorspelbaar is, dat afbouwen meer op trial & error gebaseerd lijkt te zijn dan wetenschappelijk verantwoord en onderbouwd.
We zijn op zoek naar steun, naar professionals die hier ervaring mee hebben en weten hoe het werkt en wat je allemaal kunt verwachten, ook nadat de SSRI is afgebouwd. Vandaar een paar simpele vragen, hoewel ik bang ben dat ik het antwoord deels wel kan voorspellen:
Kun je haar vanuit jullie ervaring met SSRI’s en afbouwmedicatie geruststellen dat deze onttrekkingsverschijnselen op een gegeven moment toch écht weggaan en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken over blijvende schade?
Is er een indicatie te geven hoelang de onttrekkingsverschijnselen kunnen gaan duren? Gezien de heftige bijwerkingen tijdens opbouw en de onttrekkingsverschijnselen nu lijkt ze bovengemiddeld gevoelig voor Sertraline (hoewel toch als intermediate metaboliser getest). Is de ernst van de bijwerkingen een maat voor de ernst en duur van de onttrekkingsverschijnselen?
Is het verstandig om de onttrekkingsverschijnselen toch dragelijk te houden door het gebruik (liefst zo min mogelijk, maar toch af en toe noodzakelijk) van Lorazepam?
Lastige vragen, ik weet het. Ik hoop toch op een (deels) positief en geruststellend antwoord!