Ik heb nooit een psychose gehad, maar wel een ernstige chronische eetstoornis en stemmingsproblemen. In het verleden heb ik 2x een zelfmoordpoging gedaan, waarvan de laatste langer dan een jaar geleden is. Ik beschouwde mezelf redelijk stabiel het laatste jaar. Niet dat het goed gaat, maar puur dat ik de gedachten over dood willen kan signaleren zonder door te gaan in het maken van plannen.
Momenteel heb ik nog steeds geen concrete plannen, maar toch heb ik meer en meer het gevoel \’I am losing it\’. Ik vrees soms dat het weer misgaat, en weet dat ik op zo’n moment geen hulp meer accepteer (want: dan wil ik mijn plan kunnen uitvoeren). Nu twijfel ik of ik me hierover zorgen maak, omdat het de verkeerde kant op gaat of omdat ik gewoon een piekeraar ben en juist beter bewust ben van de signalen. Ik wil geen opname oid. Eigenlijk weet ik niet wát ik wil. Maar soms ben ik bang dat ik, voordat ik uitgevogeld heb wat ik wil, toch al een actie onderneem die misschien deze keer niet goed afloopt. Ik heb wel hulpverlening, maar het gekke is dat ik telkens bij hun mijn masker weer opzet en het dan overdreven voelt om aan de bel te trekken.
