Wat kun je verwachten van de nazorg van het FACT-team?

Antwoord

Beste M., dank voor je vraag!

Tja, het FACT-team, hè… Dat klinkt altijd als iets heel stoers en daadkrachtigs – zo’n team dat binnenkomt met walkietalkies en zegt: oké, wij nemen het vanaf hier over. Maar de werkelijkheid is vaak wat… rommeliger. Soms is het een reddingsboei, soms voelt het meer als een druppel op een oververhitte plaat, en af en toe zelfs als een soort onzichtbare vriend die eigenlijk nooit echt op komt dagen als je ‘m nodig hebt. Dus: wat mag of kun je nou eigenlijk écht verwachten van de nazorg?

Nou, in theorie is het zo dat het FACT-team er is voor mensen die langdurig en intensief psychisch kwetsbaar zijn, en vooral op de momenten dat het instabiel wordt. Dat betekent dat ze idealiter zorg op maat leveren, ‘waar jij bent’, dus niet alleen in de spreekkamer maar juist ook thuis, op je werk, of waar jij je leven probeert vorm te geven. Nazorg van zo’n team zou dus eigenlijk niet alleen moeten gaan over of je je afspraken nakomt of netjes je olanzapine slikt (al vinden ze dat vaak wel erg belangrijk…), maar ook over hoe jij je leven weer op de rails krijgt – in jouw tempo, op jouw voorwaarden, met aandacht voor herstel, zingeving, en misschien zelfs weer wat plezier.

Je mag van ze verwachten dat ze bereikbaar zijn bij dreigende terugval, dat ze meedenken bij medicatievragen (al zijn ze vaak best van de veilige lijntjes: ‘als het goed gaat, houden zo’), dat ze samen met jou zoeken naar betekenis en perspectief in het verhaal van je stemmingsgevoeligheid. En als jij de behoefte hebt om medicatie af te bouwen, bijvoorbeeld omdat je je minder wilt voelen als een zombie op halve kracht – dan hoort dat bespreekbaar te zijn. Niet meteen met een afschrikreactie (“nee hoor, dat gaat niet goed aflopen”), maar met een open blik: oké, hoe dan, wanneer, en in welk tempo? Misschien zelfs met ondersteuning van taperingstrips of een advies van de Regenboog Apotheek, zodat het verantwoord gebeurt.

Wat er helaas vaak misgaat bij nazorg is dat het teveel gericht is op ‘stabiel blijven’ in plaats van ‘groeien in herstel’. Terwijl jij misschien niet alleen een potje stabiliteit zoekt, maar ook een beetje avontuur in het leven – iets wat weer licht geeft. Dan heb je meer aan een FACT-team dat met je meedenkt over hoe je bijvoorbeeld muziek kunt maken, vrijwilligerswerk kunt oppakken, een ervaringsdeskundige kunt spreken, of misschien iets kunt bijdragen aan de herstelbeweging. Dat kan – al moet je er soms wel een beetje zelf op aandringen, want het komt zelden vanzelf uit het systeem rollen.

Dus als jij merkt dat je nazorg een beetje voelt als “nog een keer dezelfde pillen en hetzelfde praatje elke drie weken”, dan is het misschien tijd om de rollen om te draaien. Vraag ze wat ze van jóu nodig hebben om je écht te kunnen ondersteunen in waar jij heen wil. En als dat niet lukt… dan zijn er gelukkig herstelacademies, peersupportgroepen, wandeltherapie, ademwerk, zingevingstrajecten – van die dingen waar het systeem geen naam voor heeft maar jij wel baat bij kunt hebben.

Hope this helps, en kijk vooral verder op PsychoseNet voor meer informatie. En als je meer intensief contact wil, ga dan naar onze chat.

Greetz Jim