Hallo meneer,
Sinds 7 jaar gebruik ik antipsychotica vanwege onrust en slaapproblemen. Hoe langer ik de medicatie gebruik, hoe meer bijwerkingen: obstipatie, bewegingsdrang, dwangmatig gedrag en bepaalde gedachten, vooral in de ochtend (na inname) en in de avond.
Meerdere pogingen gedaan om ervan af te komen. Nu 5 weken volgehouden vanaf een dosering van 12.5 mg. Er gebeurt teveel in mijn omgeving en ik kon op een gegeven moment niet meer ventileren en raakte drie dagen achter elkaar in mijn eigen wereld. Geen zin meer om iets te doen, gedachten die van links naar rechts gaan. Constant stemmingswisselingen, prikkels niet kunnen negeren en indrukken uit mijn omgeving, etc.
Alles trek ik mij extreem aan en haalt me onderuit zonder mijn medicatie.
Ik heb vroeger op een dosering gezeten van 75 toen 50, 25 en als laagste 12.5. Ik heb nooit een psychose gehad, totdat ik aan de Seroquel ging en die weer probeerde af te bouwen.
Wanneer ik stop met Seroquel ga ik meer benzodiazepinen gebruiken, meer alcohol drinken en meer cannabis gebruiken om dit te compenseren, met alle gevolgen van dien. Ik merk dat dit tegenwoordig juist psychoses opwekt bij mij. Ook ben ik hooggevoelig.
Vriendelijke groet,
S.
Antwoord
Beste S.,
Dank voor je bericht.
Uit je beschrijving lijkt me inderdaad dat er sprake is van behoorlijke omgevingsgevoeligheid.
De vraag is dan: hoe leer je daarmee leven?
Als ik het goed begrijp heb je vooral geprobeerd met medicatie (Seroquel en oxazepam). Op de korte termijn kan medicatie soms wat betekenen, maar op de lange termijn is het meestal niet een erg goede strategie vanwege bijwerkingen, tolerantie, niet kunnen stoppen, etc.
Dus wat dan wel?
De beste strategie voor omgevingsgevoeligheid is niet medicatie maar trainen. Dat wil zeggen: jezelf trainen om de omgevingsgevoeligheid ietsje meer op afstand te zetten.
Hoe doe je dat?
Het is hard werk, maar je kunt dat doen door veel bewuster om te gaan met jezelf en de omgeving. Dit houdt in:
(i) Bewust eten en bewust de juiste voeding gebruiken
(ii) Bewust zijn van je lichaam – en zorgen voor voldoende beweging, sport en ontspanning
(iii) Meditatie – dit is erg belangrijk. Met meditatie kun je leren de gevoeligheid voor de omgeving op iets meer afstand te zetten waardoor het niet meer zo hard aankomt.
(iv) Jezelf accepteren en van jezelf leren houden – vaak zit onder de omgevingsgevoeligheid allerlei onvrede met jezelf die je meent te herkennen in de commentaren van anderen en de reacties van instanties op je gedrag en hulpvragen. Ook dit kun je in de meditatie leren.
(v) De goede dingen in je leven leren waarderen en tevreden leren zijn met wat goed gaat. Kan zijn in de relationele sfeer, dieren, dingen die je doet die belangrijk zijn…
(vi) Letten op slaap – erg belangrijk. Slaap is het beste medicijn….
(vii) Structuur en regelmaat – en kijken wat je langetermijndoelen kunnen zijn. Het idee hebben dat je ergens voor op aarde bent, en dat je daarmee bezig bent. Kan iets kleins zijn – maar wel belangrijk voor jou!
(viii) Praten met andere mensen – sociaal bezig zijn geeft het leven inhoud en geeft een kans de omgevingsgevoeligheid in perspectief te zien.
Zo maar iets, …….
Geen quick fix – hard werk – maar echt mogelijk!
Greetz Jim
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 20-35
Beantwoord door: Jim van Os op 29 mei 2020
