Geachte heer Van Os,
Voor mijn psychosegevoelige zoon zal voor de derde keer een zorgmachtiging worden voorbereid, tenzij hij bereid is om medicatie te nemen. Tot ons grote verdriet heeft hij ruim twee maanden geleden besloten om alle contact met zijn familie voorgoed te verbreken. Daarmee zijn wij het contact volledig kwijt en voelen we ons machteloos. Gelukkig zit hij in ‘Begeleid Wonen’ en is FACT-Jeugd betrokken. Soms krijgen wij wel een korte update van FACT.
Men vertelt ons dat hij op een gegeven moment zal moeten accepteren dat hij een bepaalde onderhoudsdosering nodig heeft om een evenwichtiger leven te kunnen opbouwen.
Wat helpt psychosegevoelige mensen bij de acceptatie van medicatie op lange termijn? Met andere woorden: hoe kun je het patroon opbouwen-afbouwen doorbreken en daarmee nog meer schade voorkomen?
Kan ik als moeder in uw ogen nog iets doen om weer in contact te komen met mijn zoon of is het beter om zijn wens te respecteren?
Met vriendelijke groet,
Moeder van een zoon met psychosegevoeligheid