Hoe kan ik omgaan met de ontrouwwaan van mijn inmiddels ex-partner?

Antwoord

Beste S.,

Bedankt voor het delen en je vraag. Heel lastig en schrijnend wat je vertelt. Zeker als er geen ziekte-inzicht is vanuit je ex-man. Als hij de waan te letterlijk neemt en zich niet meer los kan koppelen hiervan, is dat echt enorm lastig. Alles ligt op z’n kop zo te horen. Ik hoor dit soort verhalen vaker, de ontrouwwaan. Vaak kan hier een kern van waarheid inzitten, maar dat hoeft niet te maken te hebben met de directe partner, maar met een thema wat dieper in de familie ligt. Generaties eerder bijvoorbeeld.

Als je zo openstaat, kunnen dat soort overtuigingen omhoogkomen, maar dienen niet altijd te letterlijk genomen te worden. Waarschijnlijk is het stukje vertrouwen/schuld een onderliggend thema. Alleen hoe verwerk je zoiets? Hoe zorg je ervoor dat je de overtuiging los kan zien van jezelf, voor je ex-partner in deze situatie dan.

Wellicht geeft dit iets meer begrip omtrent zijn situatie; waar een waan vandaan kan komen, of wat voor onderliggende boodschap erin kan schuilen. Alleen hoe ga je er dan mee om?

Ik dacht meteen aan een brief schrijven, die je niet eens direct hoeft te sturen aan je ex-man. Maar eerder om het voor jezelf op papier te zetten. Schrijf vanuit de ik-vorm. Echt in directe taal, naar je ex. En schrijf alles wat er omhoogkomt; vanuit de ontmoeting, tot aan de mooie momenten, tot aan de strijd, tot aan jou behoeftes, alles wat je nooit geuit hebt, je verlangens van toen, wat je geleerd hebt. Noem het allemaal op. En ook de waarheid vanuit jouw perspectief, hoe je het het liefst nu zou willen, wat je hem nog zou willen meegeven.

Voorbeeld:

Beste …,

Vanaf dit moment ben je in m’n leven…, ik zou je zo graag dit nog willen zeggen. Jij hebt me dit meegegeven of laten inzien (al die jaren).. ik zou graag willen dat… en ik hoop dat je dit van me inziet… de ideale situatie zou dit zijn…

Dat soort zinnen kunnen helpend zijn als bruggetje. Dan heb je in ieder geval jouw kant van het verhaal, zonder de discussie, helder op papier. En daarin dien je dan een bepaalde acceptatie te vinden, rust of vertrouwen. Of je het wel of niet met hem deelt, dat zou niet uit hoeven maken. Maar dan weet jij hoe het zit, en hoef je het verhaal niet alleen maar in jezelf te dragen. Door het tastbaar te maken kan je het ook vanuit een ander perspectief zien.
Wellicht komt er wel een moment dat je het met hem kan delen, maar als je de brief al hebt liggen zal dit meer rust geven.

Ook vraag ik me af: wat geeft hij je nu? Vanwaar dat je hoop wilt? Of het contact wilt? Als jij echt op jezelf focust in deze fase en meer naar je eigen behoefte luistert, dan komt het antwoord vanzelf. Hoe harder je probeert het contact te herstellen, des te groter de kloof kan worden. Hij komt er vanzelf wel achter wat er gebeurd is? Kan je met vertrouwen afstand nemen, en hem de ruimte geven? En vooral ook jezelf de ruimte geven. En het op een andere manier ‘afsluiten’ dan direct met hem (zoals bijvoorbeeldmet een brief).

Wat wordt er in jou geraakt in deze situatie? Wat doet het met jou dat hij in die overtuiging zit? Ga naar dat gevoel, en probeer dat toe te laten, er uiting aan te geven. Manieren te vinden om expressie te geven, breng jezelf weer in beweging op verschillende fronten. Probeer deze crisis ook als een opening te zien (een kans/nieuw begin), ook al klinkt het machteloos en heb je dit nooit gewild en wordt er voor je besloten.

Het allerbeste gewenst. Ik hoop dat je hier wat mee kan. Succes met dit hele proces!

Warme groet,

Tim Knoote