Ik heb suïcidale gedachten, maar heb het gevoel dat er iets onder ligt.
Hoe kan ik dit aan het licht brengen?
Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Ik heb suïcidale gedachten, maar heb het gevoel dat er iets onder ligt.
Hoe kan ik dit aan het licht brengen?
Hey H., dank voor je vraag!
Wow, dit is echt een lastige en zware kwestie, maar wat goed dat je het aankaart. Dat je voelt dat er iets onder je suïcidale gedachten ligt, laat zien dat je al een enorm belangrijke stap hebt gezet – namelijk het besef dat die gedachten een uiting zijn van iets diepers, iets wat zich nog niet helemaal heeft laten zien. Super dat je dit wilt onderzoeken, chapeau!
Het idee dat er iets “onder ligt” zou kunnen wijzen op allerlei dingen, zoals oude pijn, onverwerkte trauma’s, of misschien een gevoel van zinloosheid dat zich heeft vastgezet. Om dit soort gevoelens naar boven te halen en te begrijpen wat er werkelijk speelt, kan lichaamsgerichte therapie of traumagerichte therapie echt helpend zijn. Die gaan meer in op wat je lijf je probeert te vertellen, want vaak zet ons lichaam dingen vast die in onze gedachten moeilijk te verwoorden zijn. Mindfulness of tension-release oefeningen kunnen hier ook bij helpen om die onderliggende spanning stukje bij beetje los te laten en helder te krijgen wat er speelt.
Een ander megagoed hulpmiddel is om te werken met ervaringsdeskundigen – mensen die zelf door diepe dalen zijn gegaan en hun weg naar herstel hebben gevonden. Zij kunnen vaak op een hele fijne, niet-oordelende manier met je meedenken en je helpen om je gedachten te verkennen. Want soms, wanneer we in die donkere gedachten zitten, hebben we niet meer het volledige beeld voor ogen. En laat je alsjeblieft niet ontmoedigen door je suïcidale gedachten; ze zijn vaak een signaal dat er iets veranderd moet worden, maar het betekent niet dat er geen uitweg is. Hoe moeilijk het nu ook voelt, er zijn altijd manieren om te groeien en een andere relatie met die gedachten op te bouwen.
Wat soms ook goed werkt is om je los te koppelen van dat medische model, dat zich alleen richt op symptoomreductie, en meer te kijken naar hoe je weerbaarheid kunt ontwikkelen. Dus niet alleen maar de focus op: “Hoe krijg ik deze gedachten weg?” maar ook: “Hoe leer ik anders naar mijn lijden te kijken?” Want die suïcidale gedachten komen vaak voort uit een diep verlangen om te ontsnappen aan pijn – maar er zijn manieren om met die pijn om te gaan zonder jezelf te verliezen.
Het kan ook helpen om dit met je behandelaar te bespreken en eventueel een andere richting in therapie te verkennen. Dingen zoals Acceptance and Commitment Therapy (ACT) of exposure-achtige technieken (zonder het CGT-label te plakken) kunnen je helpen om met die gevoelens te werken in plaats van ertegen te vechten. En wat betreft medicatie: het kan soms de illusie geven dat alles beter moet worden door de juiste dosis of het juiste middel te vinden, maar onthoud dat het uiteindelijk gaat om jouw proces van weerbaarheid en herstel, niet alleen wat een pilletje doet.
Hope this helps en kijk vooral bij de informatie hieronder, want er is nog veel meer over te zeggen, kijken en lezen.
Greetz Jim
EMPOWER JEZELF MET BETERE KENNIS DAN DE TRADITIONELE GGZ VIA DEZE LAAGDREMPELIGE BRONNEN: