Beste Jim van Os,
Ik ben momenteel in behandeling voor mijn (herstellende) postpartum depressie. Mijn behandelaar gaf aan dat het wellicht een idee is om een persoonlijkheidsonderzoek te doen aangezien de heftige depressie op de achtergrond is, maar mijn persoonlijkheid nu een ‘rol’ speelt. Voor de juiste behandeling zou dit nuttig zijn.
Ik heb aangegeven dat ik geen persoonlijkheidsonderzoek wil (ik wil geen label). Ik sta wel open voor een beschrijvende diagnose. Ik ben er namelijk van overtuigd dat ik zelf weet waar ik tegenaan loop en waar ik hulp bij nodig heb.
Is een beschrijvende diagnose voldoende om de juiste behandeling te krijgen?
Alvast bedankt.
Antwoord
Beste L.,
Tja….de vraag is inderdaad of persoonlijkheidsonderzoek valide en nuttig is…
Er zijn allerlei verschillende persoonlijkheidsinstrumenten, variërend van eindeloze hoeveelheden zelfrapportage items (MMPI, NEO), gestructureerde interviews (SCID), projectieve testen (TAT) et cetera. Te veel om op te noemen. En allemaal laten ze wat anders zien.
Dit soort onderzoeken zijn controversieel en niet echt betrouwbaar. Het hele concept van persoonlijkheidsstoornis is ook controversieel, al was het maar omdat het enorm kan variëren afhankelijk van de context van de persoon.
Heel soms kan het nut hebben, in de zin van dat ze de persoon laten reflecteren over zijn/haar patroon van gedragingen en reacties in het dagelijks leven, en zo inzicht kunnen geven.
Je hebt zeker geen persoonlijkheidsonderzoek nodig om de juiste behandeling te krijgen. Dat is nooit aangetoond. Behandelingen in de ggz worden niet geïndiceerd via psychologisch onderzoek, maar via gesprekken over de onderliggende zorgbehoeften en de doelen die de persoon heeft in de behandeling.
Zoiets, dus.
Greetz Jim
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie null
Beantwoord door: Jim van Os op 23 februari 2023
