Antwoord
Beste J,
Inderdaad ironisch en bizar hoe je als atheïst ineens compleet geswitcht kan zijn in je belevingswereld. Voor mij was religie, of iets goddelijks, de enige logische omschrijving van wat ik doormaakte. Ik had geen ander referentiekader dan te denken dat ik Jezus de tweede zou moeten zijn. Ik voelde me letterlijk zo, Christ-consciousness kwam ik later achter, de ego-death.
Cannabis zorgde er in eerste instantie voor dat ik meer werd afgesloten van prikkels van buitenaf, en eigenlijk kunstmatig de rem erop gooide. Het maakte het leven dragelijker. Toen ik daar mee stopte stond ik ineens weer helemaal open. Mijn gedachte kwamen als een sneltrein terug. De dempende laag was eraf en ik werd dus vatbaarder.
Later leerde ik dat cannabis ook een creatieve werking kon hebben als ik een kleine dosis nam. Dit zorgde weer voor het andere effect, ik ging teveel nadenken en was te creatief bezig. En dus maakte het met wederom vatbaarder voor psychoses. Het besef van tijd was weg, en daarmee het relativeringsvermogen om het denken te stoppen. Daarom ben ik ook compleet gestopt nu ruim een half jaar. Ik dacht er wel mee te kunnen dealen na m’n eerste, tweede psychose. Maar toch niet, het is een onnodig risico.
Als het minder begint te gaan dan zal ik gas terugnemen, of juist gas bijgeven afhankelijk van manie of depressie. Belangrijk is om je intuïtie te blijven volgen, je zal merken dat je pad zich dan vanzelf ontvouwt. Kom de afspraken met jezelf na, voel aan wat je een goed en minder goed gevoel geeft. Blijf bij jezelf, ventileer wat er binnenin speelt. Via tekst, kunst, muziek. Wees lichamelijk en zowel mentaal actief, wees open naar de mensen die oprecht willen luisteren. Probeer te herkennen wat de aanleiding is, om manisch of depressief te worden.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt, veel kracht gewenst.
Tim
Beantwoord door: Tim Knoote op 11 oktober 2018