Ik ben een gewone tiener van 13 die gelukkig was totdat ik op de middelbare school kwam. Opeens voelde ik me niet meer gelukkig. Ik weet ook niet hoe dat komt. Ik denk zelfs soms aan zelfmoord, maar dan houd ik me sterk.
Heeft u tips hiervoor?
Prof. dr. Ralph Kupka is emeritus Hoogleraar Psychiatrie (Bipolaire Stoornissen) bij het Amsterdam UMC / locatie VUmc. Hij is Vice-President of Education van de International Society for Bipolar Disorders (ISBD) en daarnaast bestuurslid van de Alliantie Kwaliteit GGZ (Akwa).
Ik ben een gewone tiener van 13 die gelukkig was totdat ik op de middelbare school kwam. Opeens voelde ik me niet meer gelukkig. Ik weet ook niet hoe dat komt. Ik denk zelfs soms aan zelfmoord, maar dan houd ik me sterk.
Heeft u tips hiervoor?
Hoi K.,
Nou, dat klinkt wel heftig zeg. In de puberteit verandert er in vrij korte tijd heel veel met je, zowel lichamelijk (hormonaal) als psychisch en emotioneel. Vragen dringen zich aan je op als:
Het hoort ook wel bij deze levensfase om daarover onzeker te zijn. Veel jongeren voelen zich dan bij vlagen eenzaam en ongelukkig, en bij zo’n sombere stemming kan ook wel eens de gedachte komen dat je er een eind aan kunt maken. Sommige jongeren worden ook echt depressief, en daar moet je niet in je eentje mee blijven tobben. Laat het niet zover komen, praat over je rotgevoel met je ouders of een ander vertrouwd familielid, of met een vriend. Schaamte daarover is onterecht, want veel mensen hebben dit (ooit) meegemaakt. Doen!
Vriendelijke groet,
Ralph Kupka