Onze naaste metaboliseert medicatie zeer slecht via CYP 2D6 en matig op CYP 2C9 en CYP 2C19.
Ze heeft al vele suïcidepogingen gedaan tijdens gebruik van medicamenten die via deze systemen gemetaboliseerd worden. Daarnaast ontwikkelde ze epileptische aanvallen. Desondanks gaat de psychiater door met deze medicatie voorschrijven: meer, meer en meer.
Op dit moment experimenteert ze met topiramaat, naast een hoge dosis gabapentine.
We hebben zelf goede ervaringen met 10% afbouw van medicatie. Psychiater kent dit niet en wil er ook nauwelijks aan. Ondertussen trokken we al meerdere malen aan de noodrem omdat de ene crisis na de andere zich aandiende. Het is wachten op een fatale poging, terwijl naaste zelf expliciet aangeeft niet dood te willen.
Momenteel zit ze weer in een crisisopname.
Welke psychiater herkent en erkent dit metaboliseringsprobleem en kan ons helpen?
Antwoord
Beste M.,
Dank voor je bericht. Een aantal dingen:
1. Je kunt een hoop CYP450 genetische varianten bepalen en het lijkt heel indrukwekkend, maar in de praktijk is de voorspellende waarde van al deze genetische varianten laag en is de informatie meestal niet goed bruikbaar in de klinische praktijk. De relatie genotype –> phenotype op het gebied van CYP450 en psychotrope middelen is meestal uiterst onzeker wat de klinische bruikbaarheid beperkt. Spendeer er dus niet al te veel geld aan.
De beste informatie krijg je uit de plasmabepalingen van het middel in kwestie – maar welke plasmabepaling ideaal is voor een bepaald effect weten we ook vaak niet. Dus het aantal middelen waar je echt vaart op de plasmabepaling is heel laag (bv. clozapine).
2. Ja, er wordt veel medicatie voorgeschreven in de psychiatrie waarvan je je afvraagt of het wel rationeel is, vooral in het geval van polyfarmacie (het voorschrijven van meerdere middelen in combinaties die niet/nauwelijks onderzocht zijn). Vaak is polyfarmacie een teken van medische onmacht en een tekort aan middelen om andere benaderingen te proberen, zoals psychotherapie, groepen, herstelgerichte activiteiten, rehabilitatie, etc.
Weet niet precies om welke psychische klachten het gaat, als je me meer vertelt kan ik wellicht iets preciezer reageren…
Ik denk dat wat nodig is bij jullie is (i) meer familiegesprekken om het eens te worden over de koers, (ii) een benadering gericht op de onderliggende dynamiek die speelt bij jullie naaste.
Greetz Jim
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 50-65
Beantwoord door: Jim van Os op 3 juni 2020
