Antwoord
Hey J.!
Dank voor je bericht en delen!
Het klinkt alsof je een erg moeilijke tijd doormaakt, en het is begrijpelijk dat je je overweldigd voelt door de recente ervaringen en de uitdagingen die je voor je ziet. Het omgaan met psychosen en de nasleep daarvan kan inderdaad erg uitdagend zijn, zowel voor de persoon zelf als voor hun omgeving.
Het direct confronteren van patiënten/cliënten/users met details uit hun dossier, vooral wanneer deze beschrijvingen heftig of schokkend kunnen zijn, dient zorgvuldig en sensitief te gebeuren. Zorgverleners moeten hierbij rekening houden met de huidige staat van de patiënt/cliënt/user en of deze informatie op dat moment helpt of juist schaadt. Het is belangrijk dat zulke informatie op een ondersteunende manier wordt gedeeld, waarbij de focus ligt op herstel en begrip, niet op schuld of schaamte.
Als je je oncomfortabel voelt bij hoe deze informatie met je gedeeld is, is het belangrijk dit te bespreken met je zorgverleners. Goede communicatie kan helpen om misverstanden te voorkomen en te zorgen dat je de ondersteuning krijgt die je nodig hebt op een manier die respectvol en heilzaam is.
Het is positief dat je al betrokken bent bij verschillende activiteiten zoals zwemmen, creatieve projecten, en vrijwilligerswerk. Deze kunnen helpen bij het structureren van je dag, bieden een zinvolle tijdsbesteding, en kunnen bijdragen aan een gevoel van voldoening en verbondenheid met anderen.
Gesprekstherapie met een psycholoog kan in mijn ervaring zeer waardevol zijn om je te helpen verwerken wat je hebt meegemaakt en om strategieën te ontwikkelen voor het omgaan met angst en somberheid. Een psycholoog kan ook helpen bij het opstellen van een persoonlijk herstelplan dat past bij jouw behoeften en situatie. Wellicht is een element van spiritualiteit c.q. yoga/mindfulness ook een optie? Helpt goed, maar is hard werken…
De Wmo via de gemeente kan praktische ondersteuning en gezelschap bieden, wat kan helpen om je minder geïsoleerd te voelen en je te ondersteunen bij dagelijkse taken. Heb je hieraan gedacht?
In deze herstelfase is het belangrijk om kleine, haalbare doelen te stellen en jezelf niet te overvragen. Elke stap vooruit, hoe klein ook, is een overwinning. Probeer daarnaast je zorgverleners te betrekken bij hoe je je voelt en wat je nodig hebt; zij zijn er om je te ondersteunen.
Ten slotte, overweeg om steun te zoeken bij naasten of lotgenoten. Het delen van ervaringen en het ontvangen van steun van anderen die vergelijkbare uitdagingen hebben doorgemaakt, kan een grote bron van troost en begrip zijn. Met name een resourcegroep kan van belang zijn. Het vergt enige inspanning om een groep te maken, maar kan je veel aan hebben…. Veel sterkte met je herstelproces sowieso…
Greetz Jim
Beantwoord door: Jim van Os op 1 april 2024
