Geachte meneer Corstens,
Het is mij in het verleden door psychiaters sterk ontraden om cursussen of workshops in spirituele hoek te volgen. Ik kreeg reacties als: ‘daar zit meestal een luchtje aan’ en ‘we hebben mensen die juist daardoor bij ons in behandeling zijn gekomen’.
Nu heb ik een sterk spirituele invulling van mijn stemmen, die best mooi is vind ik zelf.
Is het de gangbare visie in de psychiatrie dat die hoek uitpluizen ontraden wordt?
Hoe staat u en/of deze herstelbeweging hierin?
Dank voor reageren.
Antwoord
Erg interessante vraag. Daar valt veel over te zeggen. Ik ben niet zonder meer tegen het advies van uw behandelaren; het is uitkijken geblazen. Recent heeft José Hoekstra vanuit haar eigen ervaringen daar een helder en heel leesbaar boekje over geschreven: ‘Vleugels‘.
Zelf heb ik veel aan het boek ‘Spirituele crises‘ van Fransje de Waard gehad. Ken Wilber heeft daar wat ingewikkelder over geschreven. Gradus van Florestein heeft het boek ‘Transpersoonlijke psychiatrie‘ geschreven: ook een goede verkenning van dit terrein. Vervolgens heeft Grof daar ook veel over gepubliceerd. Kijk eens op deze website.
Zelf heb ik moeite met het woord spiritueel, daar valt zoveel onder. In Brazilië, heb ik kunnen horen, is het ervaren van ‘spirits’ heel gebruikelijk en vaak ook behulpzaam. Heel bijzonder. In Australië heb ik van Maori’s en aboriginals verhalen gehoord over stemmen van voorouders wat ook heel bijzonder is; het is abnormaal als je geen stemmen hoort. Uiteraard in het sjamanisme worden buitengewone ervaringen ook omarmd. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik heb best veel mensen gezien die psychotisch ontspoord zijn na ‘spirituele’ cursussen (dat kan TM, Vipassana, sjamanisme en van alles zijn). De wereld van ‘spirits’ heeft een sterke aantrekkingskracht. Ik heb nogal wat paranormale therapeuten gesproken, en velen waren uitstekende therapeuten. Maar ik heb ook spirituele begeleiders, mediums en dergelijke gezien die vooral hun eigen zakken spekken en zo gauw het te moeilijk wordt iemand in de steek laten.
Dus een riskante weg, zeker als je psychosegevoelig bent, maar mits met verstand bewandeld kan het verrijkend zijn. Belangrijk is het denk ik, dat je een goed ondersteunend netwerk hebt en er met mensen over durft te praten.
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 50-65
Beantwoord door: Dirk Corstens op 11 september 2023
