Hallo,
Ik ben heel zelfkritisch en perfectionistisch. Het zelfkritisch-zijn leidt tot veel angst, depressie, en suïcidale gedachten. Dit is al sinds mijn twaalfde gaande (ik ben nu eind twintig).
Ik heb twee jaar geleden magische truffels geprobeerd en dat was alsof ik Pandora’s box had geopend. Tijdens de trip veranderde ik in drie personen: de toeschouwer, het innerlijke kind, en het ego. Het ego was heel gemeen en een grote pestkop naar het innerlijke kind dat in tranen was. Tijdens de trip riep ik herhalend “het spijt me, het spijt me”. Maar naar wie? Dat wist ik niet.
Deze trip was twee jaar geleden en sindsdien voel ik me gedissocieerd. Een paar dagen geleden, onder veel stress van het leven, bereikte ik een piek van verdriet en mentale vermoeidheid. Mijn persoonlijkheid splitte in drieën, waaronder het kleine meisje. Wanneer ik angsten voel, troost ik het kleine meisje en zeg ik dat ik niet kritisch meer ben. Ik voel me dan beter.
Soms als ik mijn naasten hierover vertel, moedigen zij mij aan om iemand te spreken hierover. Ik denk niet dat ik begrepen kan worden, maar ik denk dat het een poging waard is.
Wat zou u adviseren? Ik ben bang om een gesprek met iemand te beginnen. Ik ben een beetje wantrouwend en ik hou er niet van om over mezelf te vertellen, wat juist wel een vereiste is in therapie.
Dank voor het meedenken alvast.
Antwoord
Beste Z.,
Wat goed dat je hier komt!
Traumatische gebeurtenissen kunnen leiden tot dissociatie en de ervaring dat je meerdere delen van jezelf ervaart, ook bekend als alters. Deze alters kunnen verschillende verschijningen, boodschappen en manifestaties hebben.
Dissociatie is een copingmechanisme dat kan optreden als reactie op een trauma in het verleden. Dissociatie stelt je in staat om je mentaal los te maken van traumatische ervaringen, en kan dienen als een manier om je te beschermen tegen de emotionele pijn. In het geval van dissociatieve ervaringen, kan je geest afzonderlijke alters creëren om traumatische ervaringen in verschillende plekken onder te brengen en te verwerken. Elke alter kan een ander perspectief en een andere relatie tot het trauma hebben, waardoor de persoon zich kan distantiëren van de pijn.
Behandeling kan je helpen om de verschillende alters zich beter tot elkaar te laten verhouden en jezelf meer in controle te voelen. Als je het lastig vindt om te praten en terug te gaan naar het verleden, kan het beter zijn om eerst met een lichaamsgerichte behandeling te beginnen die minder is gericht op praten en meer op heling en integratie. Traumasensitieve yoga, TRE (Tension & Trauma Releasing Exercises), Somatic Experiencing of somatosensorische therapie kunnen wellicht een geschikt begin zijn hiervoor.
Hope this helps!
Greetz Jim
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 20-35
Beantwoord door: Jim van Os op 12 februari 2023
