Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Sorry dat ik weer een vraag heb.
Sinds ik jong was ben ik vaak opgenomen, ik heb last gehad van psychoses en depressie, en op mijn 18de schizofrenie (heeft de arts gezegd). De laatste twee jaar gaat het wel goed qua psychoses.
Maar ik ben al jaren regelmatig erg somber. Ik heb wel momenten of een dagen dat ik me beter voel, maar vaak een grauw gevoel.
Kan dit aan mijn ziekte liggen? En hoe gaan jouw patiënten hier mee om?
En heb je misschien tips tegen deze gevoelens?
Dank je wel voor je tijd!
Het kan zeker passen binnen het beeld van je stemmings– en psychosegevoeligheid.
Maar dat zegt op zich niet veel – iedereen is gevoelig voor iets, tenslotte.
Wat denk ik wel van belang kan zijn is: hoe gaat het verder met je leven na de psychose?
Ben je hersteld in de zin van dat je hebt leren leven met de psychosegevoeligheid, je weet hoe je je verhaal kunt vertellen aan anderen, je na hebt gedacht over nieuwe doelen en dingen die je wil gaan ondernemen?
Heb je een herstelwerkgroep gedaan, heb je een beetje een steunend netwerk, ben je in contact geweest met ervaringswerkers, heb je een herstelcoach gehad die je op weg heeft geholpen met al deze dingen?
Het kan zijn dat je nog steeds worstelt in het kader van de verwerking van psychose en herstel. En dat de somberheid hiermee samenhangt…
Hoe zit het hiermee?
Enne, heb je gesprekken met iemand hierover?
Greetz Jim
