Beste Jim,
Ik heb een schizoaffectieve stoornis, lichte vorm van autisme (vermoeden ze) en loop al 10 jaar rond met stemmingsklachten en psychosen vanwege het niet altijd slikken van mijn medicijnen.
Ik heb veel levensvragen met betrekking tot mijn toekomst.
Moet ik levenslang medicijnen nemen?
Kom ik hier ooit nog uit? Ik denk zelf van niet omdat ik al 6 zware psychosen heb gehad.
Heel zelden heb ik suïcidale gedachten omdat ik geen perspectief zie vanwege de psychosen en medicijnen.
Hiernaast heb ik overigens wel zinvolle en zingevende zaken die mij op de been houden, zoals mijn vrijwilligerswerk, interesse in filosofie en psychologie, muziek en mijn begeleide woonplek.
Ik zou zo graag een normaal leven willen met vrouw en kinderen en een reguliere baan op de arbeidsmarkt.
Wat is jouw ervaring met mensen met deze aandoeningen, en wat is hun prognose?
Is een leven met levenslang medicijngebruik mogelijk? Ik denk namelijk dat dat bij mij gewoon het geval zal zijn.
Alvast hartelijk dank.
Antwoord
Beste H.,
Dank voor je zeer relevante vraag!
Natuurlijk is een normaal leven mogelijk, ook al neem je medicatie. Herstel is leven voorbij de aandoening, dat wil zeggen: een zinvol bestaan ervaren ondanks (misschien blijvende) kwetsbaarheid en beperkingen.
Waar het op neerkomt is dat je jezelf niet moet wegzetten als anders. Iedereen heeft mentale gevoeligheden waar hij/zij mee moet leren leven. Soms met medicatie, soms zonder. Soms met veel last, psychotische episoden en beperkingen, soms zonder of weinig. Maar het is allemaal onderdeel van de menselijke variatie.
Of daar vrouw en kinderen en een reguliere baan bij horen weet ik niet – het is natuurlijk wel allemaal mogelijk maar je kunt het ook niet forceren, dus het is belangrijk hoe sterk je je levensgeluk afhankelijk maakt van deze gedachte. Er zijn genoeg mensen die alleenstaand zijn en gelukkig – ook (steeds meer) onderdeel van de menselijke variatie.
In ieder geval is het klinisch beloop van het psychosespectrum zo dat de kwetsbaarheid met het verstrijken van de jaren minder manifest wordt – dus zou bij jou ook goed kunnen gebeuren.
Hope this helps en keep up the hard work!!
Jim
Deze vraag is gesteld door een man in de leeftijdscategorie 35-50
Beantwoord door: Jim van Os op 20 juni 2021
