Goedendag,
Al een tijd leef ik redelijk stabiel met paroxetine, huishoudelijke ordening en veel hardlopen om me goed te houden. Ik ben inmiddels vrij van verplichtingen in de bijstand en al 20 jaar niet meer werkend.
Er is geen acute nood of verlammend psychisch probleem. Wel voel ik soms het verlangen om een keer echt grondige diagnostiek te doorlopen, om voor ik echt oud ben eens een helderder en samenhangender beeld te hebben van wat mijn leven nu zo disfunctioneel heeft gemaakt.
Is dit in mijn situatie eigenlijk meer een luxe, of is er psychomedisch iets voor te zeggen?
Dank u wel.
