Clara Koek is psycholoog en psychotherapeut, werkzaam bij GGZ-NHN, en tevens ervaringsdeskundig op het gebied van psychosegevoeligheid. Ze schrijft regelmatig blogs voor PsychoseNet.
Ik ben nu bijna een jaar in therapie. Buiten de therapie om kan ik mijn therapeut vertrouwen, maar op het moment dat ik de therapiekamer binnenloop is het vertrouwen weg en dissocieer ik.
Wat kan ik doen om erbij te blijven zodat de therapie nuttig is?
Beste H.,
Dissociatie is een overlevingsmechanisme om te zorgen dat je niet overspoeld raakt door heel heftige herinneringen, waarnemingen, pijn of angst of andere zeer heftige emoties. Zeker bij mensen die in behandeling zijn wegens klachten als gevolg van trauma kan dit voorkomen tijdens de behandeling. Is dit bij jou het geval?
Je schrijft dat je buiten de therapiekamer je therapeut wel vertrouwt, maar dat er zodra je binnenloopt dissociatie optreedt. Dat maakt dat je minder of helemaal niet kan profiteren van de therapie. Het zal dan toch eerst duidelijker moeten worden hoe dit komt. Dissociatie is een teken dat je draagkracht (tijdelijk) wordt overschreden en dat betekent voor de therapeut dat de therapie moet worden aangepast. Bijvoorbeeld een lager tempo, een andere selectie van wat er behandeld wordt, meer aandacht voor de fysieke reacties, oefeningen doen die helpen in contact te blijven met de therapeut en het hier-en-nu.
Het kan zijn dat de therapeut het niet altijd opmerkt dat je dissocieert, maar het is dus wel belangrijk dat dit eerst op tafel komt voordat de behandeling verdergaat. Als het in de kamer al gebeurt zou je kunnen voorstellen eerst een wandeling samen te maken. Misschien lukt het dan wel beter in het hier-en-nu te blijven en te bespreken wat je ervaringen zijn. Vaak kan de behandeling met aanpassingen wel weer verder.
Kijk ook eens op de site van Caleidoscoop. Dit is de landelijke vereniging voor mensen met een dissociatieve stoornis. Misschien hebben jij en je therapeut hier iets aan.
Met vriendelijke groet,
Clara Koek
