Antwoord
Beste,
Bedankt voor je vraag!
Heel lastig wanneer iemand niet in staat is om zelf in te zien wat hij doet. En ik snap de radeloosheid heel erg, zeker omdat jullie zo dichtbij staan is het deste moeilijker om dat aan te horen. Is er iemand die directer contact heeft met hem, een goede vriend, iemand waar hij gelijkwaardig van gedachten mee kan wisselen? Misschien kan je diegene informeren om eens te gaan zitten.
Kan hij zich uiten op een manier? Het lijkt alsof het schreeuwen zijn uitlaatklep is, en hij het allemaal moeilijk kan plaatsen. Hij moet een manier vinden om zichzelf in een veilige omgeving te uiten. De energie moet eruit….
Soms is een escalatie nodig en moet er crisishulp aan te pas komen. Dat willen we het liefst voorkomen, maar wanneer iemand zelf niet wil en een gevaar is, dan moet er gehandeld worden.
Zorg ook voor jezelf, en neem het jezelf niet kwalijk. Alle ogen zijn op hem gericht, maar voor jou is het ook heel zwaar! Kijk hoe je je eigen ding kan doen. En toch op een bepaalde manier er voor hem kan zijn, niet ertegenin gaan. Maar een ruimte creëren waar hij zich kan uiten, naar buiten gaan… Met een open geïnteresseerde houding, hoe pijnlijk het ook is om je broer zo te zien.
Hem begrenzen en zeggen dat het niet goed is wat hij doet kan averechts werken. Het is moeilijk in hoeverre je hem de vrije loop moet laten en in hoeverre je hem moet afkappen. Vertrouw op je gevoel daarin en probeer hem te begrijpen, zonder het te moeten snappen.
Wat heeft hij voor wanen of hallucinaties? Misschien kan je dat met hem of met iemand dichtbij hem eruit krijgen.
Als je nog vragen hebt hoor ik het wel. Succes en sterkte!
Warme groet,
Tim Knoote
Deze vraag is gesteld door een man in de leeftijdscategorie 20-35
Beantwoord door: Tim Knoote op 30 oktober 2020
