Hallo Jim,
Ten eerste wil ik je bedanken voor al je steun en antwoorden tot nu toe.
Veel antwoorden zijn zelfs meegenomen in mijn behandeling bij de psycholoog en psychiater. Mijn vraag: hoe komt het dat ik zo moeilijk herstel?
Dit zijn een aantal ideeen;
-persoonlijkheidsproblematiek (volgens psychiater)
-patronen/trauma uit jeugd (ben KOPP-kind)
-belemmerende gedachtes (psycholoog)
–trauma’s van opnames in het buitenland m.n Marokko
-bewegingsdrang: maakt zelfbewust, zorgt dat ik niet goed kan dansen en doet me denken aan mijn moeder die zwaar psychiatrische problematiek heeft gehad
Misschien geef ik antwoord op mijn eigen vraag: maar ik ben zo angstig en beperkt in mijn doen en laten dat ik me afvraag hoe het komt en waarom het zo lang duurt (bij de pyschose in 2015 herstelde ik veel sneller en beter, ik heb 2016/2017 weer psychoses ervaren en dit heeft me een zware klap in het gezicht gegeven. Ik ben zwaar uit balans geraakt) ik voel me nu afhankelijk, niet vrij, vaak gespannen en niet mezelf al anderhalf jaar.
Alles is een confrontatie: mensen die op vakantie gaan, mensen die veel activiteiten hebben, vrienden die gezinnen starten en gelukkig zijn, stelletjes die op straat hand in hand lopen, mensen die grapjes kunnen maken en lachen.
Ze zeggen dat de zwaarste opdrachten bij de beste leerlingen terecht komen, ik zal dan wel een superleerling zijn.
Ik hoor graag je reactie.
