Waarom ontkennen mensen psychose?

Antwoord

Beste A,

In hoeverre iemand een psychose erkent is denk ik afhankelijk van verschillende factoren. Hoe bewust is diegene in de psychose (geweest), hoe vaag zijn de herinneringen en kan diegene reflecteren?
In mijn psychoses was ik met vlagen bewust dat ik erin zat, terwijl ik op sommige momenten compleet werd overgenomen. Als een soort droom waarin je af en toe beseft dat je droomt, maar je kan er niet zomaar uitstappen. Het hielp mij om in de psychose veel vast te leggen (schrift, foto’s, geluid). Zodat ik het beter kon verwerken in mijn herstelproces.

De term psychose kan ook afschrikken, het benoemen van iemands gedrag zorgt vaak meer voor aversie dan begrip. Er zit nogal een lading achter de term ‘psychose’. Iemand is vaak zo overtuigt en het voelt zo realistisch, zeg dan maar eens dat zijn/haar werkelijkheid niet klopt.

Daarnaast kan een psychose veel realistischer zijn dan de vorige realiteit van die persoon. Zo kwam ik juist dichterbij mezelf, wat ik niet aankon. Alsof ik altijd met oogkleppen op had geleefd en geen bescherming meer had.

Ik denk dat het belangrijk is om iemand te ondersteunen bij het erkennen dat er iets veranderd is in de belevingswereld. Het mag er zijn en probeer ervan te leren.

Bedoelt u met ‘dat alles van buiten af komt’, dat de psychiatrie hen dat oplegt? Of dat hun psychose ontstaat door gebeurtenissen van buitenaf? Ik snap best dat ze dat volhouden, alles van ‘buitenaf’ komt ook een stuk intenser binnen. Iedereen komt met goed bedoelde adviezen en hulp. Je verhaal wordt gecategoriseerd d.m.v. symptomen. ‘Buitenaf’ maakt beslissingen voor en over je. Wanneer de cliënt zich hier aan overgeeft, dan kan dat voelen als verliezen. ‘Verliezen’ en ‘erkennen’ liggen dicht bij elkaar.

Laten we vooral de mens en zijn verhaal achter de psychose niet vergeten.

Als er nog vragen zijn dan hoor ik dat wel. Succes!

Groetjes, Tim