Ik heb met veel belangstelling naar uw lezing gekeken van de KNAW van 20 mei 2015 te Amsterdam… u heeft daar veel van mijn vragen beantwoord over waarom er zo zwaar gedacht wordt over mensen (biologische psychiatrie als oorzaak)
Wat u niet behandeld heeft is dat er veel zware diagnoses worden gegeven bij mensen die helemaal niet zo “impaired” zijn (als de diagnose doet vermoeden)… Mensen die alleen wanen hebben en wat achterdochtig zijn en daardoor geagiteerd, krijgen al snel de diagnose schizofrenie (ondanks dat u stelt dat wanen alleen als diagnose een Amerikaanse achtergrond heeft) en met veel medicatie worden behandeld waardoor ze niet meer functioneren…
Volgens psychiater Margreet Slee mag dat helemaal niet, want wanen alleen is niet voldoende voor een diagnose en agitatie is niet voldoende voor een psychiatrische diagnose… Maar het RTG (Regionaal Tuchtcollege) denkt daar anders over en ondanks dat mensen geen ernstige “impairment” hebben worden toch zware diagnoses gesteld en de RTG stelt daarvan dat het mag en verklaard klachten daarover niet ontvankelijk…
Mijn vraag is… Zal wel te maken hebben met de biologische psychiatrie en slechte opleiding… Waarom worden diagnoses aangedikt – ook erkend dat het gebeurd bij rechtszaken…
Hoewel dit strafbaar is wordt dit toch gehonoreerd door rechters en als hulpverlener liep ik er vaak tegen aan dat mensen die helemaal niks ernstigs hebben toch zelfs een RM hadden op basis van aangedikte diagnoses en geneeskundige verklaringen en dat als ik met mensen werkte met zware diagnoses dat het allemaal best wel mee viel en dat het allemaal aangedikt was en dat er ook WEL behandeling mogelijk was zonder medicatie, omdat het helemaal niet zo ernstig was….
U heeft ook gesteld dat er niet naar niet-medicateuze behandelingen wordt gekeken die effectief hebben blijken te zijn, maar u heeft niet een verklaring gegeven….
Wat is volgens u de verklaring dat diagnoses aangedikt worden, prognoses zwaarder worden gemaakt dan ze zijn, en niet wordt ingezet op andere behandelingen die effectiever zijn dan medicatie?
Deze vraag heeft u niet helemaal behandeld in uw lezing. Heeft dat ook te maken met slechte opleiding vanuit de biologische psychiatrie dat er maar dingen worden aangedikt terwijl in de praktijk blijkt dat het helemaal niet zo erg is? En een RM bijvoorbeeld helemaal niet nodig blijkt – zeker als er gewoon op andere behandelingen wordt ingezet?
Dit geldt overigens ook voor OTS (ook meegemaakt als hulpverlener) waar rapportages werden aangedikt door personeel om maar de ouder uit de ouderlijke macht te zetten terwijl de ouder helemaal niet zo erg was – ik noemde het pedagogisch onhandig – en er niks gedaan werd om de ouders te begeleiden.
