Ik weet niet of ik juist zit met mijn vraag, Maar ik waag het erop.
2 jaar en half geleden verloor ik mijn papa, na een strijd van 11 maanden tegen longkanker. In die 11 maanden ben ik, naar mijn gevoel, de steunpilaar geweest van zowel
mijn papa, mama en 3 zussen. Ik heb me heel goed staande gehouden, al zeg ik het zelf en ik was de nuchtere onder ons zussen. Toen ik mijn papa zag sterven, voelde het als het plafond op mijn hoofd viel. Ik heb me toch nog tot aan de begrafenis recht kunnen houden, onder de temesta wel te verstaan. Daarna is het de hele slechte kant met me opgegaan. Tot op vandaag leef ik in een waas, met af en toe heldere momenten. Maar ben niet meer dezelfde geweest.
Voorheen had ik al meerdere depressies gehad, van matige tot ernstige, maar niet zoals ik ze sedert dien ervaar. Ik denk dat ik een lange tijd in een psychose heb gezeten.
Ik had kort na het overlijden een opname die 1,5 jaar geduurd heeft (waaronder 4 maand volledige opname) Mijn partner heeft het heel hard te verduren gekregen, ik kreeg zelf gevoelens voor iemand anders. In die periode heb ik, volgens mijn partner zeer kwetsende en bedreigende opmerkingen gegeven. En ik denk ook dat ik hem in het diepste van zijn ziel heb geraakt (hij is nooit meer dezelfde geweest).
Kan het zijn dat een psychose langer dan 8 maand aanhoudt? Want ik herinner me niks meer van al die opmerkingen en bedreigingen.
Tussen mijn partner en ik is het gelukkig goed gekomen, hij is nu mijn steun en toeverlaat. Word ik ooit nog beter? Ik ben bang dat ik nog psychoses zal doen. En wanneer spreekt men eigenlijk van psychoses?
