Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Mijn zoon zit in de gesloten afdeling van het UMC en daar is nu schizofrenie geconstateerd, wat alles verklaart van de afgelopen jaren.
Ik bleef positief, maar ineens lukt het na al die jaren niet meer. Wordt hij nou nooit meer vrolijk als toen hij jong was ? Blijft hij voor altijd nu de depressieve sombere jongen? Hij is nog maar 24 jaar oud. Ik kan het niet aan om eeuwig dit sombere kind te zien.
Ik blijf natuurlijk gaan en dagelijks contact hebben. Moet ik meer afstand nemen dan?
Ik voel met je mee – je hart gaat uit naar je kind en hem zien lijden is zelf lijden.
Heb je op onze website gelezen over herstel? Zie bijvoorbeeld de video over de vijf fasen van psychose en herstel. Door de ervaring van psychose moet je jezelf opnieuw uitvinden en de kwetsbaarheid waar je tegenaan bent gelopen integreren.
Herstel is het moeilijk traject van acceptatie en nieuwe doelen vinden die het leven zinvol maken – ondanks misschien blijvende kwetsbaarheid en misschien ook blijvende beperkingen.
Vergelijking met vroeger doet pijn – de verwachting en wens dat hij zo weer wordt is begrijpelijk, maar waar het om gaat is dat herstel – in de zin van een zinvol en waardig bestaan – altijd mogelijk is. Dat is wat er nagestreefd moet worden.
Psychose is niet een kwestie van een gebroken been dat je kunt “fixen” met desnoods een operatie. Het is een kwestie van een lange en frustrerende leerperiode van vallen en opstaan.
Ken je Enik? Die beschouwen ‘herstel’ als een opleiding, met vaardigheden die je kunt leren. Misschien iets voor hem?
En…ook aan jezelf blijven denken. Heb je steun gezocht bij bijvoorbeeld Ypsilon?
