Begin deze maand is mijn broer uit het leven gestapt. Dit kwam voor mij onverwacht omdat ik niets wist van zijn psychisch lijden, en al 20 jaar geen contact meer met hem had. Uiteraard ben ik naar de uitvaart geweest.
Er is in mijn familie veel gebeurd en er zijn meerdere mensen die geen contact met elkaar hebben. Verder leven veel familieleden ook niet meer.
Ik zit vol vragen en verdriet, maar kan het bij niemand kwijt. Mijn broer en zussen willen geen contact en mensen die dichtbij staan weten er niet mee om te gaan.
Hoe ga ik met mijn verdriet om? Mag ik überhaupt rouwen om een broer waar ik 20 jaar geen contact meer mee had?
Is er nog hoop dat mijn familie ooit nog dichter bij elkaar kan komen?
Antwoord
Beste D.,
Heel begrijpelijk dat je vol zit met vragen en verdriet na zo’n ingrijpende gebeurtenis. Veel mensen in de omgeving vinden het moeilijk om hier goed op te reageren. Als je dat fijn vindt zou je kunnen denken aan een groep of bijeenkomst voor mensen die vergelijkbare ervaringen hebben als jij. Zij hebben jouw broer weliswaar niet gekend, maar weten wel wat het is om iemand te verliezen aan zelfdoding. Dat kan steun geven. Via de website Steun na zelfdoding vind je informatie en verwijzingen, onder andere naar lotgenotencontact. Ook de Rogier Hulst Foundation richt zich op nabestaanden.
Bij de mensen van 113 Zelfmoordpreventie kan je je verhaal kwijt.
Overigens zijn er geen regels voor rouw. Dat ziet er voor iedereen anders uit. Dus natuurlijk mag je rouwen om je broer. Misschien heb je daarbij iets aan het boek ‘Zeg me waarom‘. Hierin vertellen nabestaanden van zelfdoding hun verhaal. In het boek staan ook bijdragen van een aantal rouwexperts.
Of je familie ooit weer dichter bij elkaar kan komen durf ik niet te zeggen. Misschien is het goed om eerst je eigen verdriet te verwerken.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Heel veel sterkte,
Heleen van Ypsilon
Beantwoord door: Ypsilon op 22 december 2024
