Ik heb heel veel dwangmatige, terugkerende gedachtes, vaak onsamenhangend, vermoedelijk trauma gerelateerd. Nou herkende ik me heel erg in het stukje over stemmen op deze site, met name in het filmpje met een psychiater die verteld dat het goed is om met de stemmen in gesprek te gaan. Dit heb ik gedaan en het heeft geholpen.
Toch ervaar ik mijn dwanggedachtes niet echt als stemmen, mijn vraag is dan ook wat zijn het wel? En maakt het eigenlijk wel uit hoe ik ze classificeer? Aangezien het mij helpt om ermee in gesprek te gaan. Dit is voor mij een grijs gebied.
Ik hoop dat u mij een beetje opheldering kunt geven.
Antwoord
Ik zou het omdraaien: als jij je dwanggedachten niet echt als stemmen ervaart dan zijn het geen stemmen maar dwanggedachten.
De classificatiekwestie is zinloos omdat onze classificaties slechts lompe pogingen zijn om de psychische variatie van mensen te begrijpen – en veel succes hebben we er niet mee omdat in werkelijkheid iedere mens verschillend is en klachten van persoon tot persoon zodanig verschillen dat een sluitende classificatie niet mogelijk is.
Ga dus vooral uit van je eigen ervaring, hoe jij onderscheid maakt tussen dwang, denken en stemmen, en probeer er mee om te gaan zoals dat voor jou het beste is! Denk niet dat er ergens een totale kennis is die jou gaat vertellen hoe het ‘geclassificeerd’ moet worden.
Als je eenmaal gewend bent aan deze gedachte zul je zien dat alles een stuk simpeler wordt – je bent gewoon uniek, en iedere unieke persoon komt tot zijn eigen unieke oplossingen en manier om de dingen te zien.
Hope this helps,
Jim
Beantwoord door: Jim van Os op 24 april 2018
