Antwoord
Hey A.,
Dank voor je vraag!
Wat een wel zeer moeilijke situatie voor jou en je zoon. Het is heel begrijpelijk dat je je zorgen maakt, vooral omdat hij zich zo terugtrekt en geïsoleerd voelt. Het is duidelijk dat jullie allebei door een zware tijd gaan.
Ten eerste, het is belangrijk om te erkennen dat het voor je zoon ontzettend moeilijk moet zijn om in de situatie te zitten waarin hij nu verkeert. De combinatie van psychose, de effecten van antipsychotica, en het gevoel van isolatie kunnen iemand echt naar beneden trekken. Dat hij geen zin heeft om te sporten of sociaal te zijn, is een veelvoorkomende reactie op zowel depressie als de bijwerkingen van medicatie.
Als moeder wil je natuurlijk het beste voor hem en wil je hem zo goed mogelijk steunen. Hier zijn een paar ideeën over hoe je dat zou kunnen doen, vanuit een kritische en empathische blik op zijn situatie:
Probeer de connectie te behouden
Ook al is het moeilijk, blijf regelmatig contact met hem houden, zoals je al doet door één tot twee keer per week langs te gaan. Zelfs als het lijkt alsof hij niet reageert, kan jouw aanwezigheid en betrokkenheid veel voor hem betekenen. Het kan helpen als je kleine, concrete dingen aanbiedt—zoals samen een wandeling maken, een maaltijd delen, of iets kleins voor hem doen—zonder dat er veel druk achter zit.
Begrip en Geduld
Weet dat het voor hem waarschijnlijk ontzettend zwaar is om in deze situatie te zitten. Probeer je geduld te bewaren en laat hem weten dat je er voor hem bent, zonder te pushen. Soms kan het aanbieden van simpele, praktische hulp (zoals hulp bij het regelen van zaken of gewoon een luisterend oor) al veel steun bieden.
Professionele hulp aanmoedigen
Hoewel hij zorgmijdend is, kan het helpen om te blijven zoeken naar een vorm van hulp die bij hem past. Misschien zou een andere vorm van therapie, zoals lichaamsgerichte therapie of mindfulness, hem kunnen helpen om op een zachtere manier met zijn gevoelens en zijn lichaam om te gaan. Ook zijn er therapeutische opties die minder gericht zijn op praten en meer op doen, wat misschien beter bij zijn huidige situatie past.
Focus op kleine stappen
Probeer niet te veel te verwachten, maar moedig kleine stapjes aan. Misschien kan hij bijvoorbeeld iets kleins doen om zijn dag iets minder zwaar te maken, zoals een korte wandeling of iets doen wat hij vroeger leuk vond. Het hoeft niet veel te zijn, maar kleine veranderingen kunnen soms een groot verschil maken.
Steun voor jezelf zoeken
Vergeet niet om ook voor jezelf te zorgen in deze situatie. Het is zwaar om een geliefde door zoiets heen te zien gaan, en het kan helpen om steun te vinden in bijvoorbeeld een oudergroep of bij een counselor die ervaring heeft met families in vergelijkbare situaties.
Het is een frustrerend lang proces, maar met geduld, begrip en liefde kun je hem blijven steunen, zelfs in deze moeilijke tijd.
Hope this helps,
Greetz Jim
Beantwoord door: Jim van Os op 28 augustus 2024
