Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
In het verleden heeft mijn zoon psychoses gehad en wij denken dat hij ze nog steeds heeft. Hij leeft geïsoleerd, heeft grote concentratieproblemen en denkt zelf dat hij geen probleem heeft.
Werk is hij kwijtgeraakt dus hij heeft momenteel geen inkomen. We zijn bang dat hij straks op straat komt te staan. Hij is eenzaam en rusteloos en laat zich niet helpen. Hij is wel korte tijd opgevangen door het crisisteam.
Wat kunnen wij doen om erger te voorkomen?
Hey B.,
Ja, dit is een hele lastige situatie.
Het is zaak denk ik om met de huisarts en leden van zijn ‘resourcegroep‘ te overleggen wat te doen – in eerste instantie waarschijnlijk zonder hem.
Wat nodig lijkt is een bemoeizorg-achtige aanpak. Het is zaak om huisarts en ggz te overtuigen dat dit nodig is omdat er sprake is van actieve psychose en dreigende sociale en maatschappelijke teloorgang.
Ondertussen is het zaak om met hem aan de praat te blijven met de LEAP-methode.
De LEAP-methode (Listen, Empathize, Agree, Partner) is een communicatiestrategie die kan helpen bij het onderhouden van contact met iemand die een psychotische stoornis heeft. Het is essentieel om te luisteren zonder oordeel en de gevoelens van uw zoon te valideren. Toon empathie door zijn ervaringen te erkennen, zelfs als ze voor u niet logisch lijken. Vind aspecten waarover u het eens kunt zijn, om zo een basis van vertrouwen te bouwen. Werk uiteindelijk als partners samen om doelen te stellen en te bereiken die uw zoon ondersteunen. Dit vereist geduld, openheid en vaak de bereidheid om professionele hulp in te schakelen.
Hope this helps…
Groet,
Jim
