Als kind was Laura gelukkig. Ze was creatief en had veel fantasie. Toen ze naar school moest begon dat te veranderen. Hele dag stil op een stoeltje zitten was niks voor haar en de lesstof boeide haar niet. Ze staarde maar wat dromerig voor zich uit. Ze wilde spelen, ontdekken, tekenen en kleuren. Ontwaken uit mijn droom. Lees het verhaal van Laura. “Mijn stemmingswisselingen bleven toenemen.”
Langzaamaan werd ik steeds ongelukkiger. De middelbare school was voor mij een straf. En thuis was er niet de aandacht voor mij die ik nodig had. Ik sloot me steeds vaker op mijn kamertje op.
Hoe meer ik me isoleerde, hoe eenzamer ik me voelde. Ook op school had ik geen vrienden meer. Ik kreeg stemmingswisselingen: dan was ik manisch en dan weer depressief. Ik maakte onverantwoorde keuzes. Mijn leven veranderde in een nachtmerrie.
Ik kón niet accepteren dat ik geen sociale contacten had
Daarom startte ik een nieuwe studie, sloot me aan bij de studie- en studentenvereniging, ging bij commissies, richtte een jaarclub op, ging naar elk mogelijk feestje dat er was… tot ik in een flinke burn-out terecht kwam. Ik viel weer helemaal terug in een zware depressie. De paar contacten die ik had lieten me in de steek. Ik kreeg een hekel aan mensen, ik haatte mezelf en de wereld.
Ik zocht een uitweg, wilde vluchten uit de realiteit en vond uiteindelijk mijn droomhuis. In het buitengebied, ver weg van alle mensen. Ik verzamelde antieke kasten en schilderde deze zeer kleurrijk. Zo creëerde ik een kasteel. Ik leefde in een fantasiewereld: in mijn eigen bubbel.
Mijn stemmingswisselingen bleven toenemen. Ik kreeg langdurige, diepe psychoses en zware depressies. De therapie sloeg niet aan. Ik maakte geen stappen maar werd alleen maar zieker.
Ik bleef door gaan met het maken van onverantwoorde keuzes
en zocht manieren om mijn psychose gevoeligheid te triggeren. Ik zocht de psychose bewust op. Ik wilde intense ervaringen meemaken. Deze gaven mij het gevoel dat ik leefde.
Totdat mijn bubbel barstte….
Ik werd me bewust van het feit dat ik ziek was en ik vond mezelf terug. Ik zag in dat de ziekte mij alleen maar zieker maakte. De psychose zorgde ervoor dat ik nog psychotischer werd en de depressie was zo destructief dat ik niet meer wilde leven. Ík maakte al die onverantwoorde keuzes niet, dat deed de ziekte. De identificatie met mijn ziekte verviel.
Ik zag in dat ik deze ziekte zelf gecreëerd had. Ik was zo beschadigd en getraumatiseerd, dat ik uit zelfbescherming een alter ego verzonnen heb. Eentje die nonchalant is en niks voelt, intense ervaringen op zoekt, een geniale kunstenares is die wereldberoemd zou gaan worden.
Maar ik ben gewoon Laura
Een gevoelige, kwetsbare en creatieve vrouw. Die stabiel wil worden en blijven.
De illusie waarin ik jarenlang geleefd heb was prachtig. Het was een droom die uit kwam. Het was een bijzonder en uniek proces. En ik heb hier van genoten.
Ik ben iedereen dankbaar die me heeft geholpen bij het waarmaken en in stand houden van mijn droom. En mij in mijn waarde heeft gelaten.
Maar nu is het tijd voor verandering. Een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Het genezen van mijn ziekte. Mezelf herontdekken. En mensen weer toe laten in mijn leven.
Nu ik wakker en bewust ben wil ik iets van mijn leven maken. Ik hoop dat het me lukt om eindelijk te werken aan mijn herstel en in mijn kracht te komen. Want ik heb een nieuwe droom en dat is ervaringsdeskundige worden. Ik heb nog een lange weg te gaan. Maar ik weet nu wat ik wil en waar een wil is, is een weg.
Laura is psychosegevoelig en wil graag ervaringsdeskundige worden.
Meer lezen over stemmingswisselingen?
- De top van de Mont Blanc
- Meisje van zesendertig – over mineur en majeur
- Die diagnose, die hoeft voor mij niet meer
Geef een reactie