Kirstens zoektocht naar hulp voor de bijwerkingen van haar benzo medicatie leidde haar naar onverwachte vriendschappen en gedeelde verhalen van lotgenoten. In deze blog deelt ze haar ervaringen met het vinden van steun bij mensen die precies begrijpen hoe het voelt om vast te zitten. Het was een pad van erkenning, hoop en het leren luisteren naar haar eigen lichaam en geest.
Mijn zoektocht naar erkenning en herkenning
“Lieve Anne,” … zo begon ik mijn berichten. Want dat was ze. Tijdens mijn opname in de crisisdienst ging ik verder met mijn online zoektocht naar hoe hier uit te komen, en Annes verhaal kwam ik tegen op een drugsforum. Zodoende heb ik contact met haar opgenomen omdat ik zoveel vragen had.
Ik zocht erkenning, herkenning, maar vooral hoop dat dit weer voorbij zou gaan. Annes verhaal kwam bijna eng overeen met het mijne. Beiden rond de 40, een goede baan, een normaal gezinsleven, maar desondanks een burn-out en daardoor plotseling tinnitus. Ook zij kreeg hiervoor lorazepam voorgeschreven en belandde zelfs op elf milligram. Deze heeft ze in een krappe drie weken afgebouwd en heeft daarop maanden in ontwenning gezeten.
Uiteindelijk duurde het een jaar voordat zij weer op de rit was. Inmiddels werd ik nog steeds niet geloofd in mijn omgeving en Anne wist precies hoe dat voelde en hoe belangrijk steun is tijdens ontwenning. Annes man bood aan om met mijn man te bellen. Gelukkig stond mijn man hiervoor open en viel alles op zijn plek voor hem. Eindelijk begreep hij waar mijn klachten vandaan kwamen en stonden we niet meer tegenover elkaar.
Het vinden van lotgenoten
Naast Anne had ik nog meer lotgenoten gevonden. Zo ook Nicole, Ilse en nog veel meer lieve vrouwen. Het verhaal van Nicole kwam ook weer exact overeen met dat van Anne en mij. Ook weer burn-out, tinnitus en daarop benzo’s gekregen. Nicole had net als ik ook mirtazapine gekregen. Ook zij werd extra ziek van mirtazapine.
We begrepen elkaar gewoon
Nicole en ik hebben uren gebeld. Ze deelde haar verhaal en we kwamen erachter dat het wel eens de mirtazapine kon zijn die mij het gevoel van brandende hersenen gaf. Van alle lotgenoten die ik had gesproken, was zij de enige die deze klacht ook had ervaren. Deze pijn stopte bij haar enkele weken na het stoppen van de mirtazapine. Hierop besloot ik dat ik ook moest stoppen met dit middel. Maar met het feit dat ik nog steeds in lorazepam ontwenning zat, vond ik het erg spannend om hiermee te beginnen.
Ze beloofde me dat ze bij me zou blijven totdat ik weer helemaal beter was. Dit gaf mij kracht en ben ik samen met Tessa, de afbouwapotheker, gaan afbouwen. Twee weken na het stoppen van de mirtazapine stopte mijn brandende hersenen. Zeven maanden lang heb ik dit gevoeld… Niemand nam deze klacht serieus, maar door Nicole wist ik: dit kwam door de mirtazapine.
De 3 musketiers
Op ‘Benzo Strijders’ had ik Ilse leren kennen. Zij reageerde op een wanhopig bericht dat ik tijdens mijn opname op ‘Benzo Strijders’ had gepost. Ook zij zat in hetzelfde schuitje en was toevallig een dag na mij gestopt met oxazepam. We hadden meteen een klik en hebben tot op de dag van vandaag elke dag met elkaar gesproken, ontelbare uren.
We gingen door precies dezelfde klachten heen door de medicatie en hebben elkaar als cheerleaders door de moeilijkste en zwaarste momenten heen geloodst. Achteraf bleek dat erkenning en herkenning gewoon in mijn eigen straat te verkrijgen was!
Zij geloofde me!
Tijdens het uitlaten van mijn hond liep ik langs de praktijk van Jolanda, een psychotherapeut. Mijn gevoel zei: “bel haar.” Al na de eerste afspraak was het duidelijk: zij geloofde mij! Zij wist daadwerkelijk wat benzo-ontwenning kon doen. Haar steun was van onschatbare waarde.
Een week na het stoppen van de mirtazapine kreeg ik nog een flinke ontwenningklap. Ik appte haar een noodkreet en binnen een half uur stond ze in mijn woonkamer, als een bom vol hoop dat alles echt goed zou komen. Deze dag vergeet ik nooit meer en ben dankbaar dat ik op deze dag alle steun van Ilse, Jolanda en mijn man heb gekregen.
De steun van mijn man
Wat ook van onschatbare waarde is gebleken, is de steun van mijn man. “In voor- en tegenspoed” hebben we tien jaar geleden gezegd. Deze belofte heeft hij meer dan waargemaakt. Ook zonder hem had ik dit niet overleefd. En ondanks we eerst lijnrecht tegenover elkaar stonden, is liefde sterker gebleken dan de benzo-ontwenning! Voor mij vormden deze ‘3 musketiers’ een eenheid die ik echt nodig had. Het hebben van lotgenoten en de juiste steun is van levensbelang.
Het lampje in mijn hoofd
In de loop der tijd werden alle klachten steeds een tandje minder of verdwenen van de medicatie. Een paar hardnekkige klachten bleven. Op 10 februari, acht en een halve maand na de laatste lorazepampil, werd ik op een ochtend wakker. Ik voelde dat er wat was veranderd, maar kon nog niet exact bedenken wat.
In dezelfde week begon mijn slaappatroon eindelijk te verbeteren, gedachten aan euthanasie verdwenen, de spier- en gewrichtspijn zakte, de griepverschijnselen verdwenen, de huilbuien stopten en ik kreeg weer hoop. Het was alsof er een lampje in mijn hoofd aanging!
Inmiddels ben ik een maand verder sinds de helderheid in mijn hoofd weer terug is en zie nu eindelijk licht aan het einde van de tunnel. Al die maanden hebben lotgenoten hun lichtje in de tunnel laten schijnen door het delen van hun verhaal. Nu is er eindelijk echt daglicht in zicht.
Het is een ingrijpende dreun
Benzo-ontwenning is ontzettend traumatisch en ik zal hard moeten gaan werken om dit te verwerken. Ook deal ik nog met flinke lichamelijke restklachten waarin ik wel het vertrouwen heb dat deze uiteindelijk zullen gaan doven. Ik kies ervoor om dit niet de rest van mijn leven te laten bepalen. Daarvoor is het leven te mooi en heb ik een prachtige zoon en een lieve man die een net zo mooi leven verdienen zonder een nasleep van dit alles.
Lieve lezer, mocht je dit nu zelf meemaken: ik geloofde echt niet dat ik ooit uit ontwenning zou komen, totdat 10 februari, zonder enige aankondiging, verbetering van klachten op het podium verscheen. Daar was het dan eindelijk: de start van een nieuw leven. Blijf geloven in de lieve en ondersteunende mensen die je tegenkomt. Zij hebben mij de kracht gegeven om door te gaan. Zoek deze parels en blijf geloven. Tijd is echt je bondgenoot en je grootste heler!
Kirsten
Notitie: Via deze weg wil ik graag Prof. dr. Jim van Os en iedereen die aan zijn website PsychoseNet meewerkt bedanken. De website en alle informatie die daar te verkrijgen is, is ook van groot belang geweest voor mij. Ook een gesprek met Jim en Bart is van onschatbare waarde geweest en heeft mij de kracht gegeven om te blijven geloven in herstel.
Meer lezen over Medicatie en afbouwen?
- Medicatie afbouwen – 33 tips
- Het belang van een second opinion – medicatie afbouwen
- wie ben ik – afbouwen medicatie
Denk je aan zelfmoord? Bel of chat met 113 Zelfmoordpreventie.
Dat kan 24 uur per dag. Bel 113 of ga naar www.113.nl.
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Vereniging Afbouwmedicatie
De Vereniging Afbouwmedicatie is te allen tijde bereikbaar om met je mee te denken. Ook als je vragen hebt over deelbaarheid van pillen of andere praktische vragen rondom het afbouwen van medicatie.
Mail je vraag naar: info@verenigingafbouwmedicatie.nl
Geef een reactie